GİZLİ NOTA (Ara Verildi)

3.Bölüm Sallanan Salıncak

Merhaba benim güzel kitap kurtlarım♡♥♡.Verdiğiniz oylar ve yazdığınız yorumlar için çoooook teşekkür ederim.Inşallah bunların devamı gelir.Ve kitabımı daha çok kişi okur diye umud ediyorum.Bu bölüm daha hareketli olucak.Her bölüm gittikce heyecanlı olmaya başlayacak.Her kese iyi okumalar.♥♡♥
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Uyandığımda bunun rüya olmamasını umuyordum.İlk kez kendimi arafta hiss ediyordum.Arada kalmıştım.Sorular kafamı kurcalıyordu.Bu günedek sorular bana salıncakta hızla sallanmamı,zamanın nasıl geçmesini anlatıyor gibiydi.Neden bu güne kadar annem beni yanında istememesine rağmen şimdi beni yanına çağırıyordu?
Uyandığımı gören Begüm abla yavaşca bana seslendi."Az kaldı kızım birazdan annene kavuşacaksın."Bunu söylerken gözlerinin yaşardığını hiss ettim.
"Begüm abla annem iyi değil mi?" "İyi kızım seni görünce daha iyi olacak."dedi Begüm abla.
Artık eve varmıştık.Evimin kapısıının önündeydim.Annem kapıyı açdığı an üstüne atladım ve ona sarıldım.Annem de karşılık vermişdi.Annemi gördüğüme çok mutlu olmuşdum.Birlikte içeriye geçip sohbet etmeye başladık.Daha doğrusu annemi soru yağmuruna tutmaya başladım."Anne niye bizi apar topar yanına çağırtdın?Niye bu kadar acele ettin?
Annem yorgun görünüyordu.Annem sadece "Dur kızım her şeyi zamanla öğreneceksin!"dedi.Daha sonra beni bir odaya götürüp uyumamı söyedi.Ama ben annemle uyumak istiyordum."Anne seninle uyuya bilirmiyim?"dedim anneme.Annem biraz soğuk cevap verdi."Olur kızım".Yatağımıza girdik.Ona sarılıp gözlerimi kapattım.Bu güne kadar yaşadığım her şey gözümün önünde canlanmaya başladı.Kafamda binlerce soru vardı.Acaba hangi soruma cevap bula bilir hangisine bulamazdım?
Bir anda annemin sesiyle uykumdan uyandım.Elimi yıkayıp dişlerimi fırçaladım.Aşağıya inip masaya oturdum.Annem elinde krep masaya yaklaşıyordu.Bir anda tabak yere düşüp paramparça oldu.Annem kendini yerde buldu. "Anne uyan annecim hadi aç gözünü hadi anne".Telaşa kapılarak telefonu elima aldım ilk aklıma gelen kişi Begüm ablayı aradım.Begüm abla 2 mahalle ötemizde kalıyordu.Hemen geldi.Annemi arabasına bindirip hastaneye götürdük.Annemi acile aldılar tam 43 dakikadır annemden bir haber yokdu.Delirmek üzereydim.Bir anda içeriden doktor çıktı."Doktor bey annem nasıl iyi değilmi?" diyerek telaşla kapıya koştum."Anneniz...Anneniz" "Lafı ağzınızda gevelemeyin annem nasıl ben annemi görmek istiyorum." "Anneniz çok hasta çok az ömrü kaldı.Tabii ki bu size bağlı.Bundan sonra onu heyecanlandırıcak ve ya üzecek bir olay yaşanmamalı.Şimdi size bir reçete yazıcam.Bu gün çıkış işlemlerini yapa bilirsiniz." "Peki ya annemi göre bilirmiyim?
"Tabii ki gidip üstünü giydirip eve götüre bilirsiniz.Son çaremiz bu ilaçlar.Üzgünüm ama tıpda bu hastalığın hiç bir tedavisi yok."
Begüm abla çıkış işlemlerini yaptı ve annemi arabaya bindirip eve götürdük."Annecim iyi misin?Arkana bir yastık daha koyayımmı?"
"Hayır gerek yok iyiyim kızım."
**********************
Tam 8 gün geçmişti.Annem daha iyiydi sanki.Begüm abla elinde sıcak poğaçalarla bize kahvaltıya gelmişdi.Birlikte oturup kahvaltı ettik.Annem bir parça poğaça ısırdı ve anında öksürmeye başladı.
"Anne iyimisin anne??? Annecim hadi biraz su içmeye çalış."
"Koş kızım evin anahtarını getir.Ben de gidip arabayı hazırlayayım.Hastaneye gidiyoruz."
Annemi acile aldılar.Doktor bize yaklaştı."Nasıl oldu bu?"
"Annem küçük bir ısırık poğaça aldı ve aniden öksürmeye başladı."
Doktor hemen içeriye girdi.
Tam 48 dakika olmuşdu.Hala annemden bir haber yoktu.Kafayı yemek üzereydim.Bu sefer daha endişeliydim.Sanki içimde bir sıkıntı vardı.O an doktor çıktı."Annem iyi değilmi doktor bey? Neden bir şey söylemiyorsunuz? Cevap bekliyorum!" dedim gözümden yaşlar aka-aka.
"Anneniz sizi bekliyor içeride."
"Ne annem yaşıyormu? Neden bu kadar telaş ettirdi ki doktor şimdi beni?" Koşarak içeriye geçtim." Daha ağzımı açamadan annem yavaşca konuşmaya başladı:
"Kızım şimdi soru sormadan beni dikkatle dinle! Bunu al ve burada yazılan adresteki Dila ablana ver.Bundan sonra Dila ablanla kalıcaksın."
Nasıl yani annem beni tanımadığım birine mi emanet edecekti?
Bundan sonra annem bana Notalarla dolu bir beste verdi.
Bir anda annemin gözleri kapandı."Anne aç gözlerini anne hadi annecim!" gözümden yaşlar akarak anneme yalvarıyordum.Hemşire gelip beni odadan çıkardı.
Annem öldümü şimdi?"Annemi görmek istiyorum."
Hayattaki tek varlığım olan annemi kayıp etmişdim.Bir anda kendimi kolumda serum bir odada buldum."Iyimisin? kızım" diye ağlamaklı sesle sordu Begüm abla.
"İyi olmak mı? İyi değilim annemi gösterin bana. Annem ölmedi benim.Ben annemi görmek istiyorum!
"Kızım artık serumun bitdiyse yola çıka biliriz.Annenin sana verdiği kağıtlar nerede? Onu al ve orada yazılan adrese gidelim.Tabii ki önce eve uğrayıp bavulunu toplamamız gerek."
Eve gidip bavulumu toplayacak mecalim kalmamıştı.Kendimi çok güçsüz hiss ediyordum.Annemi sonsuzluğa uğurlamıştım."Onsuzluğa nasıl alışacaktım?"
Eşyalarımı arabanın bagajına koyup arabaya bindim.Gözümü kapattığımda gözümün karşısına annem geliyordu.Onsuz bir hayat çok zor olacaktı.
Acaba tanımadığım insanlarla nasıl yaşacaktım?Onlarla mutlu olurmuydum?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nasıl olmuş beğendiniz mi? Yorum ve likelarınızı bekliyorum.Beni takip etmeyi de unutmayın.Takip edeni ben de takip ederim.Yeni bölümü bu gün koyarım inşallah.