Zaten geç kaldığı için yavaşça yürümekte bir sıkıntı göremiyordu. Kulaklıklarını takmış asık suratıyla okula giderken kapıda dikilen bir Yoonoh görmesiyle duraksadı. "Merhaba, Doyoung..." İsmini söyledi. İsmini söylemesiyle Doyoung zaman ve mekan kavramını yitirmiş gibi, öylece karşısındaki gözlere baktı.
"Merhaba."
