"İki gündür yataktan çıkamıyorsun ve beni aramak şimdi mi aklına geliyor cidden? Neyim ben düşmanın mı? Hasta olduğunu öğrenince sevineceğim falan diye mi saklıyorsun? Bir de pazartesi görüşürüz, bu haftasonunu annemle geçireceğim diye yalan söylü-" Jaehyun yattığı yerden nazikçe Doyoung'ın bileğine ulaştı ve çekip yatağa oturmasını sağladı. "-yorsun." Az önce sinirle kelimeleri birbiri ardına sıralayan genç cümlesini fısıldayarak bitirdi.
"Yalan söylemedim. Planım oydu."
Jaehyun'un sesi hastalığından dolayı çok değişmişti ve Doyoung bunu fark edince elini diğerinin yanağına çıkarıp okşadı. "Tamam. Tamam... Sonra konuşuruz bunları." Hafifçe gülümseyip saçlarını da düzeltti.
"Yanıma yatar mısın? Sana sarılmak istiyorum."
Doyoung duyduğuyla hemen yatmaya hazırlandı fakat Jaehyun onu son anda durdurdu. "Ya hasta olursan sen de?" Endişeyle gözleri büyümüştü.
"Seni öpmediğim sürece bir şey olmaz. Bu zor olacak ama beklemeliyim."
Jaehyun kıkırdadı fakat sonrasında sesler öksürüğe dönüştü. Doyoung iç çekip sevgilisinin yanına uzandı, kollarını beline sardı ve yanağına bir öpücük kondurdu.
