"İçeri giremezsin Laki, eve dönmen gerekiyor. Üzme beni. Lütfen." Gözleri Doyoung'ı bulduğunda ses tonunu inceltmeyi bırakıp hafifçe öksürdü. "Hadi kızım, lütfen.."
"Belki de onu eve bırakmalısın." Konuşmaya cesaret bulduğunda elindeki çantanın bile belli olmasa da titrediğini fark etti. "Derse geç kalırım." Yoonoh ayağa kalkıp karşısındaki gencin gözlerine baktı.
"Ben," Doyoung bir saniyeliğine bildiği tüm kelimeleri unutur gibi oldu. "Ben senin için açıklarım, sıkıntı olacağını zannetmiyorum." Yoonoh teşekkür edip Laki'yle beraber uzaklaştığında Doyoung da derin bir nefes alıp kapıdan içeri girdi.
