Dziękuję, że jesteś..! ||Artur Sikorski||

Rozdział III

Pov. Oliv
Obudziłam się chwilę po 7. Jak na mnie jest to bardzo wczesna pora ale no nic.. Spojrzałam się na śpiącego Alana, który jest we mnie wtulony jak w jakiegoś misia. Nawet sobie nie wyobrażacie jak on słodko wygląda. Wzięłam do jednej ręki telefon, zaś druga bawiła się włosami chłopaka. Szybko przejrzałam social media i postanowiłam już wstać. Zeszłam z łóżka nie budząc chłopaka po czym poszłam do szafy i wyjełam z niej nowe ubrania. *pic*
Idąc do łazienki zauważyłam, że moich rodziców nie ma w domu, co w sumie może pójść mi na rękę.. Wzięłam szybki prysznic, ubrałam się, włosy związałam z dwa dobierańce, a makijaż składał się tylko z korektora, tuszu do rzęs i pomadki nawilżającej o zapachu jagód. Mmm.. Ten zapach jest cudowny..Od razu poszłam do kuchni i zaczęłam robić naleśniki i kawę. W trakcie smażenia poczułam ciepłe ręce owijające się wokół mojej talii przez co delikatnie podskoczyłam.

-Witaj kochanie.. - szepnął mi do ucha

-Hej kotek.. - odpowiedziałam opierając się o blat i przywierajac do jego ust.

Oderwaliśmy się od siebie czując nie zbyt przyjemny zapach. Szybko zabrałam naleśnik z patelni śmiejąc się, że prawie go spaliliśmy. Alan rozłożył porcje, a ja wyjęłam różnego rodzaju dodatki takie jak bitą śmietana czy sos czekoladowy. Gdy wszystko było gotowe zaczęliśmy jeść.

Pov. Artur
Od samego rana kłócę się z Sylwią.. Nocowałem u niej, a z racji że mieszka ona sama to nie było problemu, że ktoś nas usłyszy.. Często zadaje sobie pytanie.. „Czemu my nadal jesteśmy razem?".
Ostatnimi czasy non stop się kłócimy, nawet o drobne lub głupie rzeczy. Ostatnio kłótnia była spowodowana tym, że ja zdradzam z Dominiką Sozańską.. Bo często się z nią widziałem ostatnio, a będąc z nią nie odbierałem od Sylwii telefonu.. Nie pomyślała o tym że nagrywaliśmy piosenkę i teledysk do pyty Remika "Sekret". Ta dziewczyna ma już problemu o wszystko.. Kocham ją cholernie, ale boli mnie to.

-Artur! - krzyknęła zdenerwowana z dołu

Zaczyna się.. Zszedłem do niej na dół.

-Co znowu? - spytałem z zirytowaniem.

-Po pierwsze jakie znowu człowieku! Po drugie gdzie zniknął mój tusz do rzęs z Maybelline?! - odpowiedziała podnosząc ton.

-Ohoh moja droga.. Po pierwsze nie takim tonem do mnie, a po drugie.. Skąd ja mam do jasnej cholery wiedzieć gdzie jest twój tusz! Myślisz, że co.. Ukradłem ci go?

-Pewnie "pożyczyłeś" go dla tej całej Domi.. Bo przecież nic między wami nie ma!-odparła znów nawiązując do tej niewinnej dziewczyny.

-Sylwia uspokój się! Nie Domi go nie ma, ja go nie mam, pewnie znów go zgubiłaś tak jak miesiąc temu! Mam już dość twoich humorów.. Zawsze jestem wszystkiemu winien, a Ty jesteś święta..! - krzyknąłem zdenerwowany całą sytuacją.

-Skoro tak myślisz to co tu jeszcze robisz?! - wrzasnęła i poszła na taras.

Pomyślałem, że ma rację więc poszedłem po resztę rzeczy i wyszedłem z domu bez słowa. Była 10 więc poszedłem od razu do domu. Wiedziałem, że rodzice są w pracy, Jeremi u Agi, a w domu została tylko Kosia.. Czasem dziwię się dlaczego taka malutka dziewczynka zostaje sama w domu, lecz zapominam wtedy o tym, że ma ona już 13 lat..

NIE MAM NIC ANI DO SYLWII, ANI DO DOMINIKI.. WSZYSTKO NA POTRZEBY KSIĄŻKI.. 😂❣️

Kochaniii.. Rozdział miał być co tydzień, ale jakoś dziś mam ochotę coś wstawić więc noo.. Mam nadzieję, że się spodoba i wszelkie błędy piszcie w komentarzach! Buźka😘