Loverboys

Part 10

Ik beland in een roze wereld met overal suikerspinnen, lolly's, oreo's, chocolade en nog veel meer snoep en nog meer lekker eten. In de verte zie ik ineens mama achter een zuurstok vandaan komen. Zo snel mogelijk ren ik naar haar toe. Ze heeft een witte jurk aan tot net één centimeter boven de grond waardoor je haar schoenen een beetje kunt zien. Ook wit. Ze heeft haar haren in een losse knot en een kroontje op haar hoofd. 'Mama wat doe jij hier?' Vraag ik verwarrend. 'Ik ben nu koningin van dit land. Je oma was dat ook, en als jij sterft ben jij ook de koningin.' Ik kijk rond. Dit word ooit van mij. Het zal hier vast fijn zijn om te wonen. 'Maar wat doe ik hier dan?' 'Één keer in de zoveel tijd krijg je een droom dat je hier bent. Dan zie je mij en je kunt hier doen wat je wilt. Ga maar rondkijken. Hier verderop is het bos,' ze wijst naar rechts 'en aan de linkerkant is het chocolade meer. Ga maar meisje, als je me nodig hebt roep mij en ik kom.' En ze loopt weer weg. Daar sta ik dan, in mijn eentje. In een of ander raar land dat ik niet ken. Zouden er ook andere mensen wonen? Ik besluit maar om naar het chocolade meer te gaan omdat ik best wel trek heb.

Als ik bij het meer kom zie ik allemaal mensen in het meer zwemmen. Ze lijken echt precies op mensen. En zo te horen spreken ze ook gewoon Nederlands. 'Is dat niet de dochter van de koningin?' Hoor ik iemand naast me zeggen. 'Ja dat ben ik. Hoe weet je dat?' Glimlach ik. 'Er hangt daar een stamboom van de hele koninklijke familie.' Zegt ze terwijl ze naar een raar bord wijst. Ze steekt haar hand uit. 'Ik ben Anna trouwens.' Ik pak haar hand aan en schud hem even, daarna laat ik hem weer los. 'Ga je mee zwemmen?' Vraagt ze terwijl de haar shirt en broek uit doet. Ik knik en doe ook mijn kleren uit. Daar ga ik dan in mijn bh en onderbroek in chocolade zwemmen. Dat is echt een droom van iedereen volgensmij.

Nadat we zijn uit gezwommen gaan we even zonnen. Het is hier trouwens best warm, de zon schijnt fel en het is ongeveer 27 graden. Na 5 minuten vallen mijn ogen langzaam dicht en val ik in slaap.

'Emily!' Word er geschreeuwt. 'Emily!' Hoor ik weer. Langzaam open ik mijn ogen. Ik zie een jongetje met bruin haar voor me die verdomd veel op mijn broertje lijkt. Wacht. Dat is mijn broertje. Langzaam dringt het tot me door dat het allemaal maar een droom was en dat ik nu weer terug ben in de harde realiteit. 'Ik mis mama.' Zegt Jonathan en hij barst in huilen uit. 'Shtt, stil maar. Kom maar bij me liggen.' Zeg ik terwijl ik mijn deken open sla. Normaal deed mama dit soort dingen altijd, mensen troosten. Maar nu kan dat niet meer... Jonathan komt naast me liggen en ik leg mijn arm onder zijn nek. Ik geef hem een knuffel en daarna vallen we allebei in een diepe slaap.

---

Wauww veel fantasie haha. Achja dat mag er ook wel tussen. Ik heb ineens zoveel inspiratie, misschien een beetje te veel voor 1 verhaal. Ik ga maar weer verder schrijven en denken over een nieuw verhaal (deze blijft wel gewoon nog bestaan).