Loverboys

Part 18

Ik ren alsof mijn leven er van af hangt. Zelfs bij gym op school heb ik nog nooit zo hard gerent. Het huis ligt gelukkig dichtbij een snelweg, dan kan ik mensen om hulp vragen.

'Super bedankt dat jullie me naar het politie bureau kunnen brengen.' Zeg ik huilend. Het kwam er opeens allemaal uit toen ik aan de zijkant van de weg stond. Mensen hebben me gezien en willen me wegbrengen naar het bureau. Ik zit nu in een auto bij een man en een vrouw, en een jongen van ongeveer mijn leeftijd. 'Hoe heet je?' Vraagt de jongen aan me. 'Emily.' Ik staar naar buiten. Ik heb geen zin om te praten. Alles wat ik wil is thuis zijn, in mijn bed liggen en huilen. 'Hoe oud ben je?' Ik veeg een traan weg. '16.' Ik schaam me er eigenlijk voor. Ik ben ontmaagd op mijn 16e. Het is geen ramp, maar ik ken de mannen niet eens... Als ik ontmaagd zou zijn door iemand waarvan ik hield zou het me niks uitmaken. 'Luister. Als je ooit wilt praten of iets nodig hebt, bel me maar.' Hij geeft me een papiertje met zijn nummer en zijn naam. Samuel. Die naam past helemaal niet bij hem. Bij 'Samuel' denk ik aan iemand met bruine ogen en bruin haar, maar hij heeft blond haar en groene ogen. Maar wel mooie groene ogen.

'Bedankt dat je dit wilde vertellen.' Zegt een politieman. Ik heb net aangifte gedaan en ze gaan me nu terug brengen naar papa en Jonathan. Wat heb ik ze gemist. Stan word zo snel mogelijk opgepakt en hij gaat de gevangenis is. Voor hoelang beslist de rechter. Het ''hoerenhuis'' gaat zijn deuren dicht doen. Gelukkig. Alles komt goed.

---
Bedankt voor de 4,2k reads ❤️ er komt nog 1 hoofdstuk en daarna komt het vervolg
Bedankt voor het lezen ❤️