Loverboys

Part 13

Om 2 uur komt Saja me ophalen. We lopen samen naar de ruimte waar we moeten werken. Mijn eerste dag. We gaan met de trap naar de kelder, door een paar lange gangen naar een kamer aan het eind van de gang. Saja doet de zware deur open en we lopen er allebei door. De deur valt achter ons dicht en we staan in een grote donkere ruimte met een stuk of 10 krukjes. Er schijnt blauw en rood licht. 'Dus, ben je er klaar voor?' Vraagt Saja bezorgt. 'Niet echt, maarja. Ik kan er niet zomaar onderuit.' Saja schudt haar hoofd en duwt me op een krukje. 'Er komen straks allemaal mensen binnen en die kijken naar jullie. Als je word gekozen hoor je dat aan het eind van de dag. Als mensen met je willen praten mag je gewoon terug praten. Altijd beleefd blijven en mensen met 'u' aanspreken. Mensen kunnen je daarnaast niet alleen huren maar ook kopen, maar je weet zelf wel wat dat inhoud. Ik moet weer weg, de andere meisjes komen zo.' Ratelt ze aan één stuk door. Ik knik en probeer het zo goed mogelijk te begrijpen. Saja loopt weg en daar zit ik dan alleen in een onbekende, enge ruimte. Ik sta op en loop naar de muur. Ik loop erlangs maar mijn oog valt op een tekst die er in staat gegrafeerd. 'HELP ME' staat er. Ik voel dat mijn hart sneller gaat kloppen van de angst. Zo erg zou het toch niet zijn? Mijn gedachte word verstoord door Eva die binnenkomt. 'God zij dank dat ik bij jou zit.' Roep ik opgelucht. Er ontsnapt een zucht van opluchting uit mijn mond. De rest van de meiden komen ook binnenlopen en we gaan allemaal op een kruk zitten. Na een paar minuten komen de eerste mensen binnenlopen. Mijn oog valt op een jonge jongen, hij is niet lelijk. Hij heeft mij blijkbaar ook opgemerkt want hij loopt naar me toe. 'Jij bent hier nieuw, toch?' Zegt hij. 'Klopt. Ik ben Emily.' Ik steek mijn hand uit. Hij pakt hem aan. 'Ik ben Joost. Is het goed als ik je huur voor een tijdje?' Hij is hopelijk niet zo eng als alle andere mensen die hier rondloopt. Mijn 1e keer en ik word al meteen gehuurd door een aardig iemand. 'Als je zo'n enge pedo bent, tja, dan liever niet.' Hij barst in lachen uit. Was het zo grappig dan? 'Nee hoor, ik ben een gewone man van 21 jaar. Ik zie je over een paar dagen.' En hij loopt weer weg. Er valt meteen een last van mijn schouders af. Ik kijk rond. Een enge man met een lange, zwarte jas. Er loopt een rilling over mijn rug. Ik kijk op de klok. Nog 3 uur hier zitten.