Beklemek zor iş. Bilmeden beklemek heleki. Sonunu bilmediğini beklemek bence çatıdan atılan kağıt uçağın ulaşmasını istediğin kişiye gitmesini umut etmek gibi bişey. Evet karmaşa dolu gibi ama aslında çok basit. Bi şeyler olması gerektiğini düşünüp o uğurda çaba gösterdikten sonra bekliyorsun. Hayatın her alanı bekleme eylemi mevcut. Sınavların sonuçları. Tercihlerin sonuçları. Ama bi şekilde bi çoğunda tahminler yürütebiliyoruz ama değişken sayısı yani insan sayısı artınca olaylar karışıyor. Misal çoktan seçmeli bir sınava girdiğinde sonuç bariz bellidir en azından sen bilirsin hangi aralıklarda not alacağını ama yorum sorularında genelde ikinci bi insan faktörü olduğu için tam bilemezsin o yazdığın şeyi okuyanın taktiridir evet belki bi tahminin olur ama çoktan seçmeli kadar emin olamazsın. Bide bunun içine duygular ve hayat şartları girince iyice boka sarar. Şimdi birine aşıksın. Platonik. Sen bi şekilde bilirsin ona açılacağın zamanı yada en azından açılıp açılmayacağını. Diyelim ki açıldın hop ikinci insan faktörü + duygular. Gelecek cevaptan emin olmak neredeyse imkansız bi hal alır ama umut seni kabul edecek düşüncesine yaklaştırır ve sen sanarsın ki kabul edeceğini düşünüyorsun ama sadece umut edersin. İlişki başlar ve ikili ilişkiler hep parçalı bulutludur. Kimi yerler güneşli kimi yerler karanlık. Sonrasında bi ayrılık olur ve asıl bilinmezlik o zaman başlar binlerce şey döner durur. Döner mi. Unutur mu. Başkasını sever mi. Hala beni seviyor mu. Ben bi gün başkasını sevebilir miyim. Ve daha niceleri.
