no pain ¦ MomoJirou ✔

9

Momo, en yakın arkadaşını uğurlamak için erken bir saatte kalkıp hazırlanmıştı. Onu uğurlamak ya da bir yere yollamak istemiyordu... Hep yanında kalsın istiyordu. Yine de bunun onun iyiliğini için içine gömmeyi tercih etti.

Evden çıkıp istasyona doğru ilerledi. Dışarıda bulunan güneşe rağmen hava oldukça soğuktu.

İstasyona vardığında gözleri sadece Jirou ve ailesini arıyordu. Onu gördüğünde koşarak yanına ilerledi.

"Jirou!" Momo, koşarak onun yanına gelmişti.

"Yao-Momo! Gelmene gerek yoktu..." Jirou burukça gülümsedi ve ona sıkıca sarıldı.

Birbirlerine sarılırken sanki Dünya durmuş gibiydi. İkisi de birbirlerinden ayrılmak istemiyor, sonsuza kadar böyle sarılmak istiyordu. Yine de arkalarından yükselen trenin çağrısı ile ayrılmak zorunda kalmışlardı.

"Kendine iyi bak, tamam mı? Erkeklere de çok yüz verme!" Jirou sırıttı.

"Sanki veriyorum da..." Momo, onun kafasına hafifçe vurdu. "Kendine iyi bak."

Son bir sefer daha sarıldıktan sonra Jirou, trene bindi. Göz yaşları seller gibi akarken en yakın arkadaşına tren hareket ederken elini sallamayı eksik etmemişti. Momo hafiften dolan gözlerini silip telefonuna gelen bildirime baktı.

Jirou:

Seni seviyorum.

(07:42) ✔✔