Dutyခ်ိန္စပါၿပီဆုိကတည္းက ဝင္လာမဆဲ တသဲသဲျဖစ္ေနတဲ့လူနာေတြ ။ House surgeonတေယာက္ရဲ႕တာဝန္အေနနဲ႔ လာသမ်ွလူနာတိုင္းရဲ႕ေရာဂါသမိုင္းေၾကာင္းေတြကုိေမးျမန္းၿပီးလုိအပ္တဲ့စမ္းသပ္မႈေတြကုိျပဳလုပ္ေပးရတယ္ ။
လူနာတေယာက္ကုိ စမ္းသပ္လုိ႔မွမၿပီးေသး ...ေရာက္လာျပန္ၿပီ Ambulance ကားႀကီး ..ကြၽန္ေတာ္တို႔Wardေ႐ွ႕သို႔ ဆုိက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ။
"ဆရာေရ...NA လာတယ္"
Nurseတေယာက္က လွမ္းေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ဆရာႀကီးroundသည့္ေနာက္လိုက္ေနရင္းမွ လူနာအသစ္ရဲ႕ကုတင္ေဘးနားသို႔ လိုအပ္တဲ့ကိရိယာမွန္သမ်ွသယ္ကာ ခပ္သြက္သြက္သြားရျပန္သည္။
"ဆရာ houseေရ....ကုတင္နံပါတ္ A- 11ကလူနာက ေမာလုိ႔တဲ့ "
"ဆရာ...ေသြးခ်ိတ္ထားတာ ေသြးကမက်ေတာ့ဘူး ...လာၾကည့္ပါဦး "
"ဆရာေရ....ေဆးခ်ိတ္ထားတာ ကုန္သြားၿပီ "
"ဆရာ....NAေနာက္တေယာက္ ....Femaleဘက္ျခမ္းကုိ ပို႔လုိက္ၿပီေနာ္ "
အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာComplaintေတြၾကား ဗ်ာမ်ားရေသာဂ်ဴတီေန႔မ်ားပင္ ။ ဌာနရဲ႕ပင္မတံခါးဝေ႐ွ႕သို႔ Ambulance ႀကီး ခ်ိဳးဝင္လာလ်ွင္ကုိ ကြၽန္ေတာ့္မွာ တခါတခါ ထိုင္ငုိခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္သည္ ။ wardထဲ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္လမ္းေလ်ွာက္ေနရလုိ႔ ေညာင္းကုိက္ေနတဲ့ေျခေထာက္ေတြက သက္ေတာင့္သက္သာလွဲေလ်ာင္းအနားယူျခင္းကုိ ေတာင္းဆုိေနေပမယ့္ စိတ္အလုိကို လက္႐ွိအေနအထားႏွင့္ မလိုက္ႏိုင္ေခ် ။ ကုိယ္တာဝန္ေပါ့ေလ်ာ့လ်ွင္ ေပးဆပ္လုိက္ရမည္က လူ႔အသက္တေခ်ာင္းျဖစ္ေနသည္မို႔ ပင္ပန္းေသာ္လည္း အေခ်ာင္မခုိရဲ ။
"ေဟာ့ဒီက houseအကုိခင္ဗ် ...."
လူနာတေယာက္ကုိ ေရာဂါသမိုင္းေၾကာင္းေမးျမန္းေနစဥ္ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးနားသို႔ကပ္လာတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ လူမ်က္ႏွာျမင္ပါမွ သူ႔႐ုပ္ကုိမ်က္မွန္းတမ္းမိသြားသည္။ ဟိုတေန႔က 3rd MBေက်ာင္းသားအုပ္စုထဲက ခပ္သြက္သြက္ေကာင္ေလးပဲ။
