Aşktır Umudum.

"Su Gibidir Zaman."

Gözlerimi yavaş yavaş açıp etrafa bakmaya çalıştım.Ama vücudumdaki acı beni bitiriyordu.Benim adım Choon-Min Jung.Arkadaşlarım bana kısaca Choon derler.2 seneden beri hastayım.Doktorlar henüz kesin bir bilgi vermediler.Ne zaman öleceğim bilmiyorum.Sadece benim için belli olan şu ki; "Su Gibidir Zaman".Bunu iyi değerlendirmeliyim.

Yataktan sürünerek yere inmeyi başardım.Yine sürünerek merdivenlere doğru ilerledim ve anneme seslendim.

'Anne!

-Bekle kızım geliyorum!

Annem beni kucağına alarak tekerlekli sandalyeme koydu.Aslında tekerlekli sandalyeye binmek kötü birşey değil...Ama insanların tepkisi!Onlar çok kötüler.Bir kişi hariç.Lee Kim Ho..O beni çok iyi anlıyor.O da zamanında benim gibi olmuş.Onu çok seviyorum.

'Anne ben biraz dışarı cıkacağım..Lee'yi çağırır mısın?

-Bekle kızım hemen telefon ediyorum!...

Anne'nin gözünden:

-Alo!

'Alo..Ben Lee Kim Ho.Siz kimsiniz?

-Ben Choon'un annesiyim.Rica etsem Choon'u biraz gezdirir misin?Canı sıkılmış da.

'Tabii ne demek.Hemen geliyorum!...

Ben Choon'u giydirirken kapı çaldı.Aşağıya inip kapıyı açtım.

-Hoşgeldin Lee.

"Hoşbulduk.Choon nerede?

-Yukarıda.Biraz bekle üzerini giydiriyordum.

"Durumu o kadar kötü mü?

-Ne yazık ki..Vücudundaki acının çoğaldığını söylüyor.

"Benim de başımdan geçti..İlaçları hala var.İsterseniz size veriyim.Bir doktara sorun.Kullanın.

-Olur oğlum olur.Neyse ben yukarı çıkayöm.Choon merak etmesin.

"Tamam abla.Ben bekliyorum.

~~~~~~~~~~

Lee'nin gözünden.

Az sonra annesinin kucağında aşağıya inen Choon'u gördüm.Kadın saten yaşlıydı.Daha fazla yorulmaması için Choon'u kucağıma aldım.

"Merhaba Choon!Bugün nasılsın?

-İyi değilim.Ama senin kucağındaysam iyiyim!

Choon gülüyordu.Ben ise ağlıyordum.Choon'un görüp psikolojik çöküntüye girmemesi için onu tekerlekli sandalyeye bırakıp gözlerimdeki yaşları sildim.

"Hadi bakalım.Geziyoruz!

-Lee!Sen ağlıyorsun!

"Hayır.Gözüme birşey kaçtı.Sen kucağımdayken de ovalayamadım.

-Gel üfleyim.

Choon'a doğru yaklaşdım.Ve eğildim.Choon gözüme üfledi ve kolumdan tutup çekmeye başladı.

-Hadi ama!Hadi!Çabuk olalım!

"Bekle seni yaramaz ergen!

Kapıyı açıp Choon'un annesi yardımıyla kapıdan Choon'u çıkardık.Choon ayağa kalkmaya çalıştı.Tam durmuşken yine tekerlekli sandalyeye düştü.

"Kendini yorma.

-Hadi ama.Gidelim.

Choon'un sabahtan beri gidelim diyerek başımı şişirdiği yer Lünapark'tı.Choon'un sandalyesini itmeye başladım.Bir ara Choon'un isteğiyle koşarak ilerliyorduk.Choon ise önde çocuk misali kahkahalar atıyordu.

"Eğlendin mi?

-Hiç olmadığı kadar!

Sonunda Lünapark'a varmıştık.İçeri girdiğimizde bütün herkesin gözü bizdeydi.İnsanlar teknoloji geliştikçe cahilleşmeye,bencilleşmeye başladılar.Bir çiftin yanımızdan geçerken şöyle dediklerini duydum.

"Bu engelli değil mi?Ne işi var burada?"

"Burası normal insanlar için!"

Kendimi zor tutuyordum.Tam çifte doğru koşmaya başlamıştım ki...

~~~~~~~~~~

Bölüm bitti.Okunma,oy ve yoruma göre yeni bölüm gelir.Önerilerinizi bekliyorum.En uzun yorumu yazana diğer bölümün başında adını yazacağım.

Saranghaeyo KoreCan'lar!!

EXO SARANGHAJA!!!

SARANGHAEYO LUHAN!!