My Seducer Ex Boyfriend[On going]

Chapter 12

"Hurts"

Isang linggo na mula ng dumating kami dito sa New York. Everything for me was nonsense. Mess. Colorless. From day to night. Wala akong ginawa kundi ang mag kulong sa loob ng kwarto.

I'm just feeling hopeless. Alone, and reckless. I don't have an appetite in everything. Wala akong ganang maglakad, maglibot, mamasyal, kahit ang kumain minsan ay nawawalan din ako ng gana.

And God! It is just me lang ba? I don't know, kasi...feeling ko...andun parin ako. Kahit na malayo sila, feeling ko ang lapit lapit nila dahil nasasaktan parin nila ako hanggang ngayon.

I hated my self for being like this!

I hated my self because of worthless thing!

Ang sabe ko sa sarili ko iiwan ko lahat ng panget na alala sa LEU. But..what's this now Vianna?

Ayuko lumabas, kasi natatakot akong makitang miserable nina mommy. Ayukong sabihin sa kanila. Ayukong malaman nila kung ganu ako kahina. Ayukong malaman nila na......nag mahal na pala ako, pero damn! Sa maling tao pa. Ayukong malaman nilang pinag laruan ako. Ayuko silang madisapoint sa kagagahan ko.

I thought, kaya ko. Makakaya ko. Makakaya kong mag isa. But, it's obvious na hindi. Paulit ulit ulit akong nasasaktan ng alaalang ginawa nila sakin.

They played my feelings. They ruin my ideas of being in love. They ruin my idea of 'love'.

Parang ayuko na tuloy mag mahal ulit. Nakakatakot ma-in love.

Siguro dapat minahal ko muna ang sarili ko. Kasi, kung minahal ko lang ang sarili ko bago mahalin si Princeton. Maiingatan ko ang puso ko. Mapipigilan ko ang pangyayare. Edi sana less pain kahit papano.

Kaso hindi e. Inuna ko kasi siyang mahalin. Minahal ko siya higit sa sarili ko.

"Hello dear lil sis. How are you? Mommy said, you're always stayed in your room this past few weeks. What's the matter baby?"  Ate said while looking at me intently.

Kanina lang siya dumating dito sa bahay. At ako agad ang hinanap niya.

Bumuntong hininga ako't hinarap si ate. I know, sadness plastered to my face. But i can't help it. I can't hide it right now. Ang bigat ng pakiramdam ko.

"Ate...did you..already fell in love?"

Sumilay ang malungkot na ngito sa labi ni ate. I know, she already get me now. And i think this is the right time to open it up to someone. And my ate is here.

"Lil sis.......is that the reason why you came with our parents here, and you agreed to lived here?" Hindi ako nakasagot. Yes. That's the reason kung bakit ako sumama dito.

Because i can't control the pain anymore. Masasaktan at masasaktan lang kung mananatili ako sa lugar kung nasan silang dalawa. (Princeton and Mike)

"Who's that guy? What's his name?"

"Ate kahit sabihin ko, you don't know him. You forgot? All this year nandito kana."

"Duh! What's the use of social media? Come on, titingnan ko lang kung worth it ba sya ng mga luha mo. Gwapo ba siya? Rich? Kind? Walang bisyo? Hindi nambababae? Hindi nanloloko? Ano? Is he worthy of your tears baby?"

According from what's my ate just said. Princeton and Mike, they don't deserve of my tears. They'll nothing. They're jerk.

"N-no..."  Nanginig ang labi ko sa pagsasalita. Nagbabara ang lalamunan at naninikip ang dibdib. Damn this pain! Damn this tears! Damn this feeling i have!