Kaybolmuş

1 -Karadelik-

Etraf çok soğuk, karanlık... Sanki tek başımayım, yanımda dokunacak, hissedecek kimse yok. Donuyorum ve bedenim artık bu soğuğa dayanamıyor. Parmak uçlarımın çatlamasını hissediyorum, ayak bileklerimin, kollarımın, yüzümün... Soğuktan çatlıyorum ve yapabileceğim bir şey yok. Bana yardım edecek kimsem yok...

•

Kötü bir kabus ile uyanmıştım. Hiç bir şey hissedemiyor,göremiyordum. Sadece soğuğun en dibini yaşadığımı hatırlıyorum. Kalbime kadar işleyen o soğuk. Donuyorum...

Güneş ışınları ısrarla gözlerimi açmama sebep olurken küçük kardeşimin sesi kulaklarımı ağrıtıyordu. Ne dediğini tam anlamasam da beni dürtmesinden annemin ona beni uyandırmasını söylediğini anlamıştım. Biraz kısık ve yorgun bir sesle,

-Tamam, tamam kalktım.

-Hadi ama abla. Sabahtan beri seni bekliyoruz.

-Hmm burnuma güzel kokular geliyor. *Gözümü hafif araladım*

-Annem krep yaptı o yüzdendir.

-Hayır hayır bu başka bir şey,.. Sanırım birileri duş almış.

Gözlerimi kocaman açıp dudaklarıma kondurduğum garip gülümseme ile bana garip bakıyordu. Ellerimi yorganın altından yavaşça çıkardım ve bi anda ona saldırıp gıdıklamaya başladım. Kıkırdamalarımız arasında,

-Gıdıklama canavarından bu kokuyu saklayamazsın.

Diyordum. Tom'u deli gibi gıdıklamam yüzünden nefes alamadan gülmeye devam ediyordu. Sonunda durdum ve siyah saçlarından öptüm.

-Hadi sen annenin yanına git. Ben de hemen geliyorum.

-Tamam abla.

Yüzündeki kocaman gülümseme ile odayı terk etti...

Gözüm cama takıldığında yataktan yavaşça kalktım ve cama doğru yürüdüm. Birden bir ses duyunca yüzümdeki gülümseme kayboldu ve yerine endişeli bir ifade geldi. Yavaş yavaş cama yaklaşmaya devam ettim. Camın kilidini çıkardım ve kolunu elimle kavrayıp yukarı kaldırdım. Camı kendime doğru çekerken bi anda karşıma çıkan yüz ile kalp krizi geçireceğimi zannettim.

-Baba?!

-Seni biraz şaşırtmak istedim. *Gülmeye başladı*

-Çatıda ne yapıyordun?

-Huh? Şey ya anten kaymış sanırım. *Gözlerini biraz kıstı* Annen televizyonun bozuk olmasından çok şikayet etti de ben de anteni kontrol edeyim dedim.

-Sonuç?

-Annen yine haklı çıktı. Anten kaymış.

Gülmeye başladığımda o da güldü.

-Tamam hadi içeri gel. Düşeceksin.

-oh, izninle.

Dedi ve yana çekilmemi işaret etti. Yatağıma doğru çekildim. Babam 1 eliyle penceremin üst kısmını tuttu. Diğer elini de hızla oraya attı ve sarkmaya başladı. Endişeli şekilde baktığımı farketti.

-Sakin ol hala formumdayım.

Gözlerini kapattı ve hızlı bir hareketle odamın ortasına ışınlandı. Elleri iki yana açıktı ve biraz endişeli bir ifadesi vardı.

-Başardım mı?? *Merakla sordu*

-Evet, gözlerini açabilirsin.

Yavaşça gözlerini açtı ve vücudunu bana çevirip kollarını iki yana açtı,