Yaşım otuz, bedenim yetmiş, ruhum dokuz yıldır savaşın içinde kaybolan parçalarını bir araya toplamaya çalışırken;
Kinlenmiş vücut perdesinin ardını gördüm ki aslını yitirmiş, leş,
Değil kılçıksız yetmiş, binyetmiş sene dövünsem yırtamadığım yara; tatmin etmeye çalıştığım uzuv, arzu, istek yalnızca beş,
Ne tat vardı değişen derinin ötesinde ne bir ruh.
Allah 'ım, ey Rabbim içinde bulunduğum kasavetli çoğunluk nasıl bir güruh?
Sezdim kanla kaplı parmakların havalandırdığı huzur veren melodilerin kalleşliğini,
Kim istemez ki onurun şerefin, haysiyetin, ömür boyu kolkola eşliğini?
Istemedim riyayı, düştüm bataklığa, yeis tuttu ellerimden,
Lakin oda kalleşmiş meğer elemden, riyadan, kinden.
Yılkı atların ağızları köpürene dek koştuktan sonra ki umuda bulanmış yalgınlarıydı gördüklerim,
Çölde su buldum, kutupta ateş,
Bir dert ki bu ciğerimi deşip ruhumu ezen,
Ezeli-ebedi cihanın derdine eş
Kanatları tüylenmeden uçurumdan atılmış bir yavrunun çaresizliğini yaşadım yıllarca,
Kah döktüm yaprakları, kah tutundum dallara,
Neyse ki serpildim yere çakılmadan,
Bir karasağan doğdu tüysüz kanatlarımı açtığımda,
Aylarca uçtuğu halde ayakları tek bir dala tek bir toza dokunmayan.
Ve sonunda bir bozdoğan olup atıldım zulümatın ortasına,
Taktım pençelerimi onuru yerlerde sürünen yağlı yılanın boynuna,
birden soydu vücudundan sureti halini, değiştirdi derisini dost kisvesine,
ta ki devam etti mazlumluğu pençelerim boynundan çekile...
Tanıştığım, beni çirkef ağına teslim eden bencil duyguların önünde secde etmedim asla,
Vurdum, kırdım, direndim ancak kalkamadım da kıyama,
Tek yolum, tek yönüm, tek sonum varmış gibi dursada,
Allah 'ım affet,
Bu hayat namazını tamamladım rükuda!
