Okulun yolunu tutmuştuk.
"Yakın mı?"diye sordum dedeme
"Az kaldı burda gözükmesi gerekiyor."
"Dede ben sensiz ne yapacağım.?"dedim duygulanan sesimle.
Dedem dikiz aynasından bana baktığını fark ettim
"Ağlıyor musun sen?"diye sordu
Bende telefonumdan aynayı açtım.
Ne..?Ne..??Ben... Ben. Ben ağlıyordum. Dedemi üzmek istemiyordum. Çünkü o bana dünyaları vermişti. Şimdi... Şimdi ben ağlıyordum.
"Dedem"dedim tebessüm ederek"Bu yaşlar mutluluk yaşı"
Oda tebessüm etti. Ama inanmadığının farkındaydım.
"Bak bak şurada"dedi ve bir yeri işaret parmağıyla gösterdi.
Baktığı yere baktım. Oradaydı.
'YAĞMUR KIZLARI YATILI LİSESİ'
"ŞURADAN DÖNDÜK MÜ ORDA"dedi yeniden.
Bir yerden döndükten sonra hemen karşımıza çıktı. Kahverengi ve beyazdı. Üstünde renkli renkli şekiller yazılar vardı. Okulun kapısının önünde durduk.
"Sen in Bavulunu al ben park edicem."dedi. Bende başımı olumlu şekilde salladım.
Arabadan indim. Bavulunu aldım. Okula baktım. Derin bir iç çektim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruh Okulları
AcakAnnesi ve babası ölmüş bir kız dedesi tarafından yatılı okula gönderiliyor.Kızın tek inandığı anne ve babasının onu izlediği.
