7

453 58 6
                                    

နမ္ဂၽြန္း အေရးေပၚ လူနာခန္းကို အလ်င္အျမန္ေျပးလႊားေနသည္။ ေျခလွမ္း မ်ားက ယိုင္နဲ ေနသည္။ သို႔ေသာ္ သူ အားတင္း၍ အေျပးအလႊားသြားသည္။

အေမ....

နမ္ဂၽြန္းရဲ႕ အေမ အခု အေရးေပၚခန္းမွာရွိေနသည္။ ယာဥ္တိုက္မႈ ျဖစ္ပြားရာမွ ဦးေႏွာက္အနည္းငယ္ထိသြားသည္။ သူ ခြဲခန္းက ထြက္ထြက္ခ်င္း အေျပးအလႊားလာခဲ့ေပမဲ့...

သူ ေဆးရံုကုတင္ပၚမွာ ေခါင္းမွာ ပတ္တီးနဲ႔ အေမ့ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္...
အေမသည္ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ႏဲြ အေဖ့ကို စကားေျပာေနသည္။

" အေမ့ !! "

" ဘယ္နား ထိခိုက္သြားလဲ... "

" အရမ္းမမ်ားပါဘူးသားရယ္ အက္ဆီးဒင့္ အေသးစားပါ... နမ္ဂၽြန္း ရယ္ .. "

" စိတ္ပူလိုက္ရတာ အေမရာ...  ဘာလို႔ အေရးေပၚခန္းေရာက္ေနတာလဲ... "

" ကေလးမေလး တစ္ေယာက္ကို တိုက္မိမလိုျဖစ္သြားတာေလ .. ေရွာင္လိုက္တာ သစ္ပင္ကို ဝင္တိုက္မိတာ... ကေလးေတာ့ လန္႔ၿပီး ေမ့လဲသြားတာ အခုအထိ သတိမရေသးဘူး.. "

" ဘယ္မွာလဲ အဲ့တစ္ေယာက္... "

" ဟိုဘက္ကုတင္မွာ.. "

အေမ ညႊန္ျပနဲ႔ ကုတင္ကိုၾကည့္ေတာ့....

အာ.... ဟို ခ်ာတိတ္မ...

ေဘးနားက သူနာျပဳမေလး မီဆို ကိုေမးလိုက္သည္။

" အစ္မ အဲ့ကေလးမေလး မိဘေတြေရာ... "

" မင္ဟာနာ လား? သူ႔ အုပ္ထိန္းသူအေဒၚ လာမယ္လို႔ေျပာတယ္...  အေၾကာက္လြန္ၿပီး သတိလစ္သြားတာပါ ခနၶာကိုယ္ကလည္း အားနည္းေနတယ္ေလ "

" ကေလးမေလး ...အားနာလိုက္တာ... အေမလည္း မ်က္စိ စမ္းဦးမွပါ... "

နမ္ဂၽြန္း ထိုကေလးမေလးနား သြားလိုက္သည္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ကထက္ မ်က္ႏွာ ပိုေခ်ာင္က်သြားသည္။
လက္အနည္းငယ္ လႈပ္လာၿပီး.. မ်က္လံုး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္လာသည္။ သူ႔ကို ျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းထလာသည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ရည္အဝိုင္းသားနဲ႔ " အစ္ကိုႀကီး " ဆိုၿပီး သူ႔ကို ဖက္ကာ ငိုေနသည္။

နမ္ဂၽြန္း အေမက သူ႔ကို ဘယ္သူလဲဆိုၿပီး ေမးဆတ္ျပသည္။ သူက ဘာမွ မဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီး ေခါင္းခါျပေလသည္။

သနားေသာအားျဖင့္Where stories live. Discover now