Od dwóch godzin próbuję przekupić moją mamę abym mogła lecieć do Amy, mojej internetowej przyjaciółki. Ale ona oczywiście, że nie, że to za daleko, że coś mi się może stać. Mam już tego serdecznie dość ale nie dam jej za wygraną.
- Mamoo, no proszę. Obiecuję,że będę uważać. Nic mi się nie stanie.
- Powiedziałam, nie i koniec.
- Dlaczego? Podaj chociaż jeden, konkretny powód dlaczego nie mogę jechać.
- Ola masz dopiero 16 lat. A jak ci się coś stanie? Jak ktoś ci zrobi krzywdę?
- Mamo wiem, że się martwisz ale ja wiem co robię. Obiecuję, że nic mi się nie stanie. Zresztą tata Amy odbierze mnie z lotniska.
- Napewno?
- Tak mamo, napewno.
- Ehh, no dobrze, możesz jechać.
- Dziękuję!!!!- od razu rzuciłam się mamie w ramiona. Byłam taka szczęśliwa, że mi pozwoliła lecieć do Amy.
- Tylko dzwoń raz na jakiś czas.
- Nie martw się mamo, będę dzwonić codziennie.
- Dobrze skarbie. A teraz idź się spakować.
- Dobrze.- jeszcze raz przytuliłam mamę i pobiegłam na górę spakować się. Wyciągłam walizkę i wrzucałam do niej najpotrzebniejsze ubrania i kosmetyki. Nie brałam tego dużo bo napewno razem z Amy pójdziemy na zakupy do galerii. Po dwóch godzinach moja walizka była spakowana. Zeszłam do kuchni gdzie siedziała moja mama. Podeszłam do niej i przytuliłam ją. Siedziałyśmy sobie tak w ciszy aż w końcu moja mama się odezwała:
- A dopiero co ci pieluchy przebierałam.
- Oj mamuś. Każdy kiedyś musi dorosnąć.
- Wiem skarbie, wiem.
- Kocham cię mamo naprawdę i dziękuję, że mi pozwoliłaś lecieć.
- Ja też cię kocham bardzo. Nie masz za co dziękować.
-Oj mam.- spojrzałam na zegarek, który wskazywał 22. Jeszcze raz przytuliłam mamę i poszłam do łazienki umyć się. Po gorącym prysznicu, owinięta tylko w ręcznik ruszyłam do pokoju. Z szafy wziełam zwykłą białą koszulkę i czarne spodenki. Wytarłam i rozczesałam włosy. Po chwili leżałam już w ciepłej pościeli. Jeszcze tylko podłączyłam telefon do ładowania, zgasiłam lampkę i poszłam spać. Jutro przecież czeka mnie męczący dzień.
