Bad Boy Plays Wild

Chapter 8

Όπως λέει και ο John Green σε ένα από τα βιβλία του : "Η ζωή σου είναι μία ιστορία με θέμα εσένα,όχι μία ιστορία την οποία αφηγήσε εσύ"

Πάντα ένιωθα πως η ζωή μου,δεν ήταν πραγματικά δικη μου.
Ένιωθα πως είμαι εγκλωβισμένη μέσα σε ένα σώμα,αναγκασμένη να ζω της ζωή μιας άλλης.

Αναγκασμένη.

Έτσι ένιωθα. Ναι.. Έτσι ακριβώς..

Το κουδούνι χτύπησε και βγήκα γρήγορα από την αίθουσα κρατώντας στην αγκαλιά μού τα βιβλία αυτής της ώρας.

Ο Harry από πίσω μου προσπαθώντας να με φτάσει αυξάνει το βήμα του.
Από το πρωί προσπαθεί να μου μιλήσει. Δεν ξέρω αν το θέλω μετά από αυτό που έγινε..

"Rose!"μου φωνάζει μα επιταχυνω το βήμα μου.

"Rose κάτσε να σου πω!"φωνάζει πλησιάζοντας με και βλέπω τους πάντες να παρακολουθούν την σκηνή. Σταματάω να περπατάω. Δεν θα είχε νόημα εξάλλου..

Κάνω αναστροφή και κατευθύνομαι προς το μέρος του.
"Τι είναι;" τον ρωτάω άχρωμα χωρίς είδος συναισθήματος.

"Θέλω να σου πω" λέει και του κάνω νόημα με το δάχτυλο μου να με ακολουθήσει.
Βγαίνω έξω από το κτήριο και κατευθύνομαι προς την πίσω αυλή η οποία είναι αδεια.

"Ακούω" του λέω ενώ ταυτόχρονα κάθομαι στο πρώτο παγκάκι που βρίσκω.

"Ν-να έλεγα μήπως θα ήθελες να σε πάω κάπου το απογευμα;"

"Πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα;" ρώτησα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό.

"Κοίτα"απάντησε κοιτάζοντας με σοβαρά ενώ ταυτόχρονα εκατσε διπλα μου. "Ξέρω πως Υπάρχουν πολλές φήμες σχετικά με εσένα-"

"Μακάρι να ήταν μόνο φήμες.."

"Τι εννοείς;" ρωτάει και γυρνάει να με κοιτάξει στα μάτια.

"Τίποτα. Αστο. Τι έλεγες;" του ρωτάω και βολεύομαι καλύτερα στο παγκάκι.

"Να λέω πως δεν με ενδιαφέρει η συμπεριφορά όλων επάνω σου αλλά εγώ θέλω να σε γνωρίσω."

"Δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο να γνωρίσεις ,αλήθεια. Βγες με την Perrie καλύτερα"

"Ξέρω πως υπάρχει. Το νιώθω." Λέει και δεν σχολιάζει καν το σχόλιο μου για την Perrie.

"Δεν-" πάω να πω αλλά με διακόπτει.

"Στις επτά να είσαι έτοιμη. Θα περάσω από το σπίτι σου" είπε και πριν καν με αφήσει να μιλήσω είχε ήδη φύγει.