YOU ARE MY TROUBLE

52-φερτε τα στεφανα

Σημερα ειναι η μεγαλη μερα οπου εγω και ο Αλεξ θα γινουμε νομιμα και με το νομο αδελφια , ετεροθαλη αδελφια

Βαζω το κοκκινο φορεμα μου και βαζω στα χειλη μου το κοκκινο κραγιον μου

Το σπιτη εχει γεμισει κοσμο μιας και σε λιγο ο Αντριου θα παει στην εκκλησια , ειμαι χαρουμενη για τη μαμα μου , μπορεσε να ξαναφτιαξει τη ζωη της και φενεται πιο ευτιχισμενη απο ποτε

Ο Αλεξ στηριζεται πανω στον ομο του στο κατοφλη της πορτας

Αλεξ- κουκλα εισαι , λεει και καταιβενει κατω

Φοραω τα παπουτσια μου και καταιβενω την πελορια σκαλα

Η Αρια στεκεται διπλα μου και μου δινει μια ανθοδεσμη

Αρια- ετοιμη για τον χορο;

Ξεφυσαω.

Ελλη- καπως λεω και χαμογελω πισω , τιποτα δεν θα χαλασει τη μερα της μητερας μου ουτε ο Αλεξ ουτε και εγω

Αντριου- Ωρα να φευγουμε παντρευομαι σημερα! Λεει και σφυριγματα ακουγονται μεσα στο πλυθος

[...]

Φτανουμαι στην εκκλησια και καταιβενω τα σκαλια της λιμουζινας προχοραω προς την εισοδο και παραλληλα μου βρισκεται ο ενας και μοναδικος Αλεξ , προσπαθω να μην δοσω σημασια και συνεχιζω να περπαταω στεκομαστε στην εισοδο και περιμενουμε τη μεγαλη στιγμη

Στην εκκλησια τα πραγματα κιλησαν ομαλα ειδα τη μαμα μου πιο ομορφη αλλα και πιο χαρουμενη απο ποτε ...με τον Αλεξ δεν μιλησαμε παρολο που κιτουσε συνεχεια επιμονα αλλα εκανα πως δεν εβλεπα τιποτα

Εχουμε μολις φτασει στο κεντρο , στεκομαστε στη σειρα και η μητερα μου με τον Αντριου περνανε μπροστα

Η Αρια ειναι καπου πισω στη σειρα με το αγορι της και εγω με τον Αλεξ , δεν εχει σταματησει να μηλαει και νομιζα πως ενοχλητικος δεν θα μπορουσε να γινει..

Με τραβαει απο το χερι και κατευθηνομαστε προς τους κηπους του ξενοδοχειου πηγαινουμε σε ενα πιο απομονομενο μερος που καληπταιτε με θαμνους

Αλεξ- πος περνας πριγκιπισσα , λεει και κανει ενα βημα πιο κοντα σε εμενα
Ελλη-καλα εσυ αδελφε λεω και ξεκαθαριζω τη θεση μεταξυ μας
Αλεξ- αδλεφε εε; Τα ματια σου αλλα λενε Ελιζαμπεθ

Κοιταω κατω και δεν βγαζω ουτε μια αχνα

Κανει δυο βηματα μπροστα μου , και τωρα σκεκεται 1 χιλιοστο μακρια μου , σηκωνει το πηγουνι μου με το δαχτυλο του ετσι ωστα να το κοιταω ακουμπαι τα κορμια μας πανω στον πετρινο τειχο

Αλεξ-Δες ποσο καλα αφελφια ειμαστε...
Λεει και ορμαει πανω μου.Δεν μπορω και δεν θελω να φυγω.Παλι τα ιδια , παλι το ιδιο λαθος θα το μετανιωσω μετα , το ξερω αλλα δεν με νοιαζει . Ισως ειναι η τελευτια φορα που θα τον φιλησω απο εδω και περα

Τα χειλη του ειναι κολλημενα στο λαιμο μου και τα χερια του γυρω πισω απο την πλατημου , παιρνω προς τα πισω το κεφαλη μου ετσι ωστε να εχει καλυτερη προσβαση στο λαιμο μου , νιωθω τσιμπιματα αλλα δεν ποναω . Αντιθετα νιωθω πολυ ωραια. Καθομαστε στο πετρινο παγκακη και ξαπλονουμε πισω χωρις να ξεκολλησουμε . Το σωμα του ειναι ελαφρα κολλημενο πανω στο δικομου και τα χειλη του κολλημενα πανω στα δεικα μου ανοιγει ελαφρα το στομα του ,αφηνοντας τη γλωσσα του να ψαξει τη δικια μου , καθως φιλιωμαστε ανοιγω τα ματια μου και αντικριζω ενα υπεροχο γαλαζιο χρωμα . Τα ματια του αυτη τη φορα ειναι διαφορετικα πιο ωραια πιο μεθυστικα . Οταν συναντιουνται τα βλεμματα μας νιωθω την καρδια μου να φτερουγιζει . Δεν ξερω για αυτον αλλα νομιζω πως θα λυποθιμησω , ο Αλεξ χαμογελαει κεσα απο το φιλη μας . Χαμογελαει επειδη του αρεσει ή επειδη κερδισε;

ΑΛΕΞ ΡΟV
Σταματαει να με φιλαει και με κοιταει  με τα μεγαλα καφε ματια της και της χαμογελαω , φερνω το κεφαλη της να ακουμπισει πανω στον ομω μου . Μυριζω το αρωμα της και κληνει για λιγο τα ματια της

Αλεξ-Ελλη;

Ανοιγει τα ματια της και σηκωνεται απο πανω μου.
Απομακρυνεται νευρια απο κοντα μου και εγω την σταματαω
Αλεξ- τι επαθες;
Ελλη- τιποτα , λεει κοιτωντας το πατωμα , αντε παλη
Αλεξ- πεσμου οτι δεν σου αρεσε;
Ελλη- Δεν ειναι το θεμα αν μου αρεσε ή οχι!Το θεμα ειναι οτι αυτο ειναι λαθος Αλεξ! Λαθος!
Αλεξ- γιατι ολα σου φενονται λαθος;
Ελλη- επειση ειναι ΛΑΘΟΣ! Αλεξ δεν καταλαβαινεις οτι δεν αντεχο αλλο;! Ειμαστε απο διαφορετικους κοσμους..εσυ θες μονο παιχνιδακια ! Και εγω δεν θελω να ειμαι ενα απο αυτα
Αλεξ-δεν εισαι παιχνιδακη Ελλη...
Ελλη- και τι ειμαι Αλεξ λεει και η φωνη της σπαζει στο τελος
Αλεξ- εισαι..εισαι η Αδελφη μου , ειμαστε φιλοι

Στα ματια της Ελλης σχηματιζεται η απογοητευση και η αηδια
Ελλη- Φιλοι;! Αυτο εδω το λες φιλια Αλεξ;!
Αλεξ- πως να το πω; Εσυ θες να ειμαστε φιλοι αδελφια δε ειμαστε; Δεν ειναι αυτο που θες; Οποτε ας το πουμε φιλια να εισαι καλλημενη
Το βλεμμα της αγριευει
Ελλη- σε βολευει αυτη η ηλιθια λυση ετσι; Μα εμενα μου αρεσει να λαω τα πραγματα ετσι οπως ειναι ..ασπουμε Αυτη ειναι η Ελλη , ενα κοροιδο λεει και διχνει τον εαυτο της
Ελλη- και αυτος ο Αλεξ ενας ΜΑΛΑΚΑΣ! Φωναξει και τρεχει εξω απο τους θαμνους

ΕΛΛΗΣ ΡΟV
Ποσο ηληθια μπορουσα να ειμαι γιατι αφησα αυτο το πραγμα να ξανασυμβει εγω φταιω για ολα

Μαμα- Ελλη αγαπη μου που εισαι; Σε ψαχνω εδω και ωρα
Ελλη- τιποτα μαμα ενα τηλεφωνο πηγα να κανω
Μαμα- ολα ενταξει;
Ελλη- εμμ ναι παμε μεσα τωρα , λεω και χαμογελαω οσο πιο πιστηκα μπορω

(...)

Ελλη-Να ζησεται!