UNBROKEN ~Tanıtım~ Busra ulay

UNBROKEN 6.bölüm ~Hayatımdan Çık!~

Güneş muhteşemdi ama ben değildim sanırım yani hangi cesaretle yanıma gelebiliyor bu çocuk? yerimden söylenerek çıktım  ve banyoya günlük işleri yapmaya girdim yaklaşık beş dakika sonra işim bitmişti.Üstüme uygun bir şeyler geçirip aşağı indim Meda,Henrie ve ben. Annemler ortalıkta görünmüyordu sanırım bir yere gitmiş olmalılar gülümsemeye çalışarak merdivenlerden aşağı indim Henrie televizyondan gözünü ayırıp bana gülümseyerek baktı Meda ise somurtuyordu yine.

''Meda ne oldu?''

''Annem bana istediğim kıyafeti almadı off''

''Meda demek ki ucuz bir şey değilmiş''

''Hayır ben onu istiyorum herşeyi alıyorsunuz bunu da alın''

''Saçmalama Meda.Bazen bizim de alamıycağımız şeyler oluyor''

''Hayır annem bana böyle yapıyor''

''Meda sen salak felan mısın? sana istediğin her neyse alamayız diyorum anlıyor musun?''

''Hı hı tamam''

''Odana çık ve aşağı inme! Hemen!'' 

Meda yukarı çıktı ve kapısını sert bi şekilde kapattı.Hangi elbiseyi istediğini biliyordum ama o elbise çok pahalıydı alamayız Henrie'ye baktığımda gülümsemişti ne yani bu durum onu güldürdü mü? Tanrım,her kardeş bu kadar sinir olmak zorunda mı ki. Koltuklardan birine oturdum ve televizyonu izlemeye başladım.

''Kahvaltı istiyor musun?''

''Evet ama o elbiseyi ona ben alabilirim''

''Hayır sakın böyle bir şey yapma Henrie! yok deyince olmadığını bilsin''

''Ama--'' 

''Hayır dedim!'' 

Koltuktan kalktım ve mutfağa ilerledim sıradan bir kahvaltı hazırlayıp masaya bıraktım daha sonra yukarı çıktım ve Meda'nın kapısını açtım bebekleriyle oynuyordu bu kız büyümiycek sanırım! Beni görmüş olmalı ki bebeklerini bırakıp yastığa gömüldü.Yanına gittim ve yastığı altından çektim yüzü yere düştü ''ah'' diye bir ses çıkarttı. 

''Hadi kahvaltıya''

''Istemiyorum''

''Meda yeter artık! bir elbise için neler yapıyorsun kalk ve kahvaltıya in sana son kez söylüyorum sen daha beş yaşındasın büyük değilsin ve bazen bazı istediklerin olmayabilir''

Bu lafımın üzerine oflayarak aşağı indi.Henrie kahvaltısının yarısına gelmişti bile bende kendi sandalyeme oturdum ve yemeğe başladım. Kimseden ses çıkmıyordu Henrie'ye baktığımda düşünceli bir hali vardı.Ben normalde kötü bir abla değilim ama böyle bir kardeşin varsa iyi şanslar.. 

Henrie 

Herkes tabağına bakıyordu ama ben sadece düşünüyordum.Madem Meda o elbiseyi istiyor bende almalıyım her ne kadar Demi buna izin vermese de.Kahvaltıdan sonra Meda'yı bir kenera çektim Demi'ye çaktırmadan. 

''Meda sen hangi elbiseyi istiyorsun?''

''Siyah benekli beyaz bir elbise yakınımızda olan AVM'de vardı.''

''Pekiâlâ sana o elbiseyi alıcağım ama Demi'ye söylemek yok anlaştık mı?''

''Tamam''