Zifiri Beyaz | Texting

10

Sdstbirmzşst: Savaş.

Gün 2.

Hava sağnak yağışlı.

Geriye kalan 28 gün.

Neden hiç evden çıkmıyorsun?

Yoksa benden mi korkuyorsun?

Korkmana gerek yok.

En azından 28 gün boyunca.

Eğer böyle devam edersen 28 günün sonunda pişman olacaksın.

Bunu ister misin?

Sana 2 gün önce son 30 günün olduğunu son özgürlüğünün tadını çıkar diye söylemiştim.

Söylemeseydim bile seni alıkoyacaktım.

SAvaŞalKaN: Defol git hayatımdan!

Rahat bırak beni!

Seni ve o saçma oyununu hayatımda istemiyorum.

Sdstbirmzşst: Neden bu kadar rahatsızın bu oyundan.

Seni öldüreceğimi söylemiyorum ki.

Sadece benimle yaşayacağını söylüyorum.

İradene ve özgürlüğüne el koyacağımı söylüyorum.

SAvaŞalKaN: Belki de seninle uğraşmak yerine direkt polise gitmeliyim.

Savaş bilinmeyen numaraya son mesajını attıktan sonra hızla polisin numarasını tuşladı ve aramaya başladı. Birkaç saniye sonra telefon açılırken kulağına polis memurunun sesi doldu.

"155 alo imdat şikayetiniz nedir?"

Savaş tam dudaklarını aralamış cevap verecekken birden elektrikler gitti ve odanın içini zifiri bir karanlık doldurdu. Önce gerilse de sonra bunun normal bir kesinti olduğuna kendini ikna etti. Tam kendini yeniden konuşmak için hazırlamışken bu sefer de elektrikler geldi ve karşısında gördüğü şey kanını dondurmaya yetti. Aynadaki yansımasına bir kırmızı ip çizilmişti. Üstelik tam da boynunun yansımasının üstüne. Bir de not vardı. Temkinli adımlarla aynaya yaklaştı ve notu yapıştırıldığı yerden çıkardı.

Bir daha böyle bir şeye kalkışırsan ölünü bile bulamazlar.

Savaş korkuyla elindeki kağıdı fırlattı ve telefonu kapattı. Çevresinde bir tur attı ve etrafına baktı. O lanet şey neredeydi?

Sdstbirmzşst: Sakın bir daha deneme...