Elmadaki Kurt

1.Bölüm

Gece'nin 03:00'ü tek başına parktaki bankta oturuyordu, ağlıyordu. Her halinden belliydi kötü birşeylerin olduğu bir anda hıçkırıkları yükselmeye başladı. "Senden Nefret Bile Edemiyorum, Beni Nasil Hissizlestirdin Memnun musun Yaptığından Kalbim atmıyor Artik Benim" diyerek bağırmaya başladı. Canının yandığı cok açıktı ve bu saatde tek başına burda olduğuna göre gidecek kimsesi ve derdini anlatacak biri yoktu. Dizlerini kendine doğru çekti ve kapandı. Bu sefer ağlayışı daha bir sessizdi uzun bir süre böyle kaldıktan sonra telefonunu çıkardı cebinden arayıp konuşmak icin rehberinde gezindi ama kimseyi bulamadı. Bu telefonun tuş kilidini kapayip cebine koymasindan belli oluyordu. Uzun bir süre boşluğa odaklandı boş boş bakıyordu ama birşeyler düşündüğü de belliydi. İrkildi bir anda ayağının yanında onu sevmesi icin sürtünen yavru bir kedi gördü. Bir anda o yıkılmış kiz gitti ve yerine dünyanın en mutlu insanı geldi. Hemen kucakladı kediyi öptü,sarıldı. Derdini anlatmak istedi sonra onun da üzüleceğini düşünüp vazgeçti. Çünkü hayvanlarında hissettiğini ve insanları anladığını biliyordu aklina birsey gelmis olacak ki telefonuna sarıldı. En yakin arkadaşı olan Maral'ı aradı. Telefon uzunca çaldıktan sonra onun bu saatde uyuyor olabileceğini düşündü. Tam kapatacakken telefondan uykulu bir ses "Efendim dolunay. Bu saatde aramanın sebebi ölüm kalım sebebi değilse hemen kapat telefonu." Dedi bu söz dolunayı gülümsetmisti. Her halinden belliydi Maral'ın ona iyi geldiği "Maral bizim arka sokakta ki parktayim hadi yanima gel iyi değilim " dedi. Maral "Salak kiz gecenin 4'ü ne yapıyorsun parkta kapat geliyorum" dedi. Dolunay birkez daha gülümsedi, onu çok seviyordu çünkü sorgulamıyordu hiçbirşeyi soruyu soruyor ama cevabını bile beklemeden konuyu değiştiriyordu. Aynı biraz önce yaptığı gibi. Soruyu sormuş cevabı beklemeden telefonu kapatmıştı. 10 dakika sonra maral gelmişti arkadaşı Dolunayı cok iyi tanıyordu. Bu saatde parkta oturuyorsa üstüne birsey almadan çıktığınıda adi gibi biliyordu.

Bu yüzden de yanina ceket almıştı. Dolunay 'a biraz uzaktan baktı ve içinden " Bu saatte bu soğukta burda oturmanın sebebi o değildir insallah" dedi. Sessizce can dostuna yaklaşıp ceketi ustune geçirdi. Dolunay irkildi ve sonra kalkıp sarıldı Maral'a. Sessiz bir ağlayış içerisine girdi. Maral"hadi söyle bakalım ne oldu?" Dedi Dolunay tekrar banka oturarak anlatmaya başladı. "Canim cok yanıyor " diyerek başladı cümlesine. Duraksadı ağlamasını durdurdu ve devam etti. "Kalbim ağırıyor Maral ben bu hale düşecek bir kız değildim. Nasıl olduda bu hale geldim? Hissedemiyorum artik. Bir insan yüzünden yaşama hevesimi yitirdim" hıçkırdı biran sonra devam etti. "Hissedememek cok çan yakiyor" dedi. Maral da biliyordu bunları o da yaşamıştı "biliyorum" dedi" ama geçecek "dedi. "Biliyorum ne yazık ki biliyorum" diyerek ağlamaya başladı. Iki yakın arkadaşında cani çok yanıyordu sarıldılar birbirlerine sonra ikiside daldı gitti boşluğa ikisininde aklından geçen seyler belliydi bu acının geçeceğini ikiside biliyordu. Ümitleri vardi ama güvenleri yoktu. İki arkadaş artik birbirinden baska kimseye güvenmiyordu 6 ya kadar gözlerini bile kırpmadan öylece oturdu bankta. Maral kendine gelerek "Hadi artık gidelim"dedi. Doluna'ya kalsa iki gün boyunca ordan kalkmadan o boşluğu seyredebilirdi ama Maral'a dönerek kafasını salladı. "Tamam gidelim" dedi.

Ben Dolunay Karasu 17 yaşındayım. Esmer tenli 1.65 boyunda gözlük kullanan bir kızım. Lise son sınıf öğrencisiyim ve benim hayatımı belirliyecek olan 12 yılın 3 saatde sıkıştırılmış olduğu bir sınav var. Hayatımda tam olarak güvendiğim tek 2 kişi var. Birincisi aynaya baktığımda gördüğüm yüz ikincisi galeriyi açıp özel hazırlanmış olan klosere baktığımda gördüğüm Maral 'ın fotoğrafı. Sıradan bir hayatım var aslında dışarıdan bakıldığında cok mutlu görünen bir kızım sürekli gülerim bu gülüşler yüzünden hic dert sahibi değilmişim gibi bir algı bırakırım insanlarda. Bu yüzünden kimse gelmez "Birşeyin var mi? " diye sormaya Maral ile aynı evde kalıyoruz ne yazık ki bütün şansımı burda kullandım. Maral'ı tanıdığımdan beri hicbirsey yolunda gitmiyor. Onunda ayni düşüncelere sahip olduğuna adım gibi eminim. Biz Maral'la birbirimizi 2 yıl önce tanidik. Bakmayın 2 yıllık olduğuna inanın 17 senelik öz kardesimden daha yakın bana. Aslinda onu okulun ikinci günü tanımıştım. Ikimizde ayni okula nakil yapmış ve ayni sınıfa düşmüştük.


2 YIL ÖNCE