The Unwanted Wife

Chapter 3

Alleah POV

Nagising ako sa sikat ng araw na tumatama sa aking mukha. Bumangon ako at napansing nasa sofa parin ako dito pala ako nakatulog ka gabi.

Nilingon ko naman ang kusina at nakita ko ang mga pagkaing hindi nagalaw.

Umuwi kaya siya?

Tumayo ako at naglakad patungo sa taas. Sisilipin ko lang siya sa kwarto kung nandoon ba siya.

Nang makarating ako sa tapat ng kwarto niya mahina kung pinihit ang seradula ng kanyang pintuan at nakahinga naman ako ng malalim ng malamang hindi ito nakalock.

Nang tuluyan ko nang mabuksan nakita ko naman itong mahimbing na natutulog sa kanyang kama.

Bigla naman akong nalungkot sa malamang hindi man lang niya ako binuhat kagabi patungo sa kwarto ko.

Wala nga talaga itong pakialam sa akin.

Nilapitan ko ito sa kanyang kama at malayang pinagmasdan ang mala anghel nitong mukha.

Mababalik ko pa kaya ang dati?

Tanong ko sa isipan ko.

Hinalikan ko nalang ito sa Noo at nginitian kahit hindi niya nakikita.

"Im sorry for my mistake Andrei nagmahal lang naman ako" mapait kung sabi dito.

"I love you Andrei" sabi ko bago nilisan ang kanyang silid.

Agad akong nagtungo sa kwarto ko at agad naligo. Kailangan ko pang pumunta sa shop.

Nang matapos ay agad akong nagbihis at agad na bumaba sa kusina medyo kumakalam na rin ang sikmura ko dahil hindi ako nakakain kagabi.

Hindi ko na rin gigisingin si Andrei alam kong pagod yun sa trabaho.

Nang matapos akong kumain agad na akong umalis ng bahay pero nag iwan ako ng sticky notes sa asawa ko sakaling magising siya ay malaman niyang may pagkain na.

Ilang minuto pa ang nakalipas nakarating rin ako sa shop.

"Good Morning po Ma'am" Bati sa akin ng mga kasama ko dito sa shop

"Good Morning din" bati ko sa kanila pabalik.

Agad na akong natungo sa office ko at inasikaso ang dapat asikasuhin.

Ilang oras na ako sa loob ng office ko nang may kumatok.

"Ma'am may naghahanap po sa inyo" sabi ng isa sa mga empleyado ko

"Sino?" Nakakunot noong tanong ko.

Imposible namang si Misha eh busy yung sa upcoming wedding nila ni Gerald.

"Lalake po Ma'am eh hindi ko rin po alam ang pangalan" sabi nito

Bigla naman kumabog ng malakas ang puso ko.

Hindi kaya..

Nope Imposible at kung siya man ito ano naman ang gagawin niya dito.

"Let him to come in" Sabi ko nalang

"Okay po Ma'am"

Pagkalabas nito agad akong napayuko hindi ko alam pero kinakabahan ako.

Napaangat naman ang tingin ko sa pintuan ng may pumasok doon.

Ganun nalang ang pagkakunot ng noo ko nang makita ang taong pumasok doon.

"M-Marcus?" nasabi ko nalang

"Hi babe, Did you miss me?" Ngiteng asong sabi nito

Napatawa nalang ako sa insal nito.

He's Marcus Santiago he is the bestfriend of my husband.

"Tinatawanan mo nako babe. Nakakatawa naba ako ngayon?" naka pout na sabi nito mas lalo tuloy akong natawa

"Hindi ka parin nagbabago" sabi ko habang nakangite dito

"Oo naman ako parin to si Marcus" sabi nito at umupo sa Couch dito sa loob ng office ko.

"So kumusta ang paris?" tanong ko dito

"Its okay, actually that place is so nice. Next time isasama kita dun" nakangiteng sabi nito

"Aasahan ko yan" sabi ko nalang din

"By the way kumusta na kayo ni Andrei? How about your marriage life Ali?" tanong nito

Matagal naman bago ako nakasagot o mas sabibin natin na hindi talaga ako nakasagot.

"Ali did Andrei already forgive you?" tanong nito napabuntong hininga nalang ako

"No, pano niya ako mapapatawad? I ruined their relationship because of this selfishness of mine" nasabi ko habang nakayuko

"Hindi ka naman sinasaktan ni Andrei, right?" tanong nito ulit

Umiling muna ako bago ko ito sinagot.

"He's not hurting me physically but he is hurting me emotionally" sabi ko at naramdamang may pumatak na luha sa aking mukha.

That's the truth. I think Andrei won't forgive me I Ruined his life.

"Shh Ali Don't cry, kakadating ko lang yan agad isasalubong mo sakin" sabi ni Marcus at agad na lumapit sa akin

"I'll treat you nalang, tara kain tayo total its already 11:20 na" sabi nito

Nginitian ko nalang ito saka tumango.

"Let's Go" sabi nito at hinila na ako patayo.

Being his Unwanted wife is not easy. You know why kasi ang sakit ma ignore ng taong mahal mo at ipinamumukha sayo na hindi ka niya mahal na wala siyang paki sayo.

But I think I deserve this for being a selfish person.

Deserve ko nga ba?