Chapter 5

5 0 0
                                    

Transfer

"50 Baht lang  po Mam"

"Eto kuya oh"

"Thanks Mam"

Bumaba na ako ng taxi. Pagpasok ko ng gate nakita ko ang pinakamamahal kong aso.

"Gumi!!" sigaw ko at sinalubong ang best kong aso.

"Arf!! Arf!!" tahol  niya rin sa  akin. 

Para sa akin ito ang best na aso. Pinakamaganda shit szu. Pinakamabait. Yung sasalubungin ka pag  uwi. Yung parang kinakausap ka niya tuwing  may problema  ako. Yung feeling na mas the best pa si Gumi kesa sa sarili mong parents.

Pumasok na ako ng bahay. Then nakita ko si Mom and Dad sa Sala. Tiningnan nila ako ng parang may mahalagang sasabihin. I ignore them. Wala akong pake kung ano man ang problema nila.

Maybe about na naman sa company. Ayokong mainip sa Company nila Dad. We have 2 Companies. Surañez Group of Associates na handle nina Mom and Dad. At yung 'Thai International  Hospital' handle yun ng Kuya ko. May 15 Branches yon Worldwide kaya medyo busy. Gusto nga ni Mom na I handle ko yung Branch non sa US kaso tumanggi ako. May fear of bloods kase ako.

Back to my Dad. I stare him a second at umalis papuntang kusina.

"Supreella, let's talk" mahinahong sabi ni  dad.

"About saan naman dad? Company? How many times do I have to tell to you na wala akong pake sa company natin!  Kaya wag niyo na ako asahan pa" sabi ko tinalukuran sila.

"It's not about our company Supreella. It's about you." mahinahong sabi ni Mom. At humarap ako sa kanila. 

"What about me?" sabi ko ng nakataas ang kilay

"Nakipag away ka na naman?" sabi ni Dad.

Nanlaki ang mata ko. "Paano mo nalaman?" kinakabahang tanong ko.

"Mrs. Irassaya called me. She said, Nakipag away ka na naman. And that was your Second Offence." sabi ni Dad habang malalim ang iniisip.

I look at mom. She's looks like disappointed on me. Napatungo nalang ako habang sinusumpa sa isip si  Lalisa.

"Kelan ka ba magbabago, Supreella? Anak?" naiiyak na sabi ni Mom.

"She started it Mom! Self-defence lang Yung ginawa ko!" explain  ko kay  mom.

"Pero bakit kailangan mo pang gumanti? Edi sana lumayo ka nalang diba?" sabi ni mam at hinaplos ang pasa ko sa kanang labi.

"Lalayo? Siya yung kusang lumapit Mom! Di na ako lumalapit sa kanya ehh!" sabi ko.

"Edi sana lumayo ka diba." mahinahong sabi ni Dad.

"So ako mag a-adjust, Dad?" sarcastic kong sabi.

"Promise me don't do that again" sabi ni mom na parang nagmamakaawa.

"I can't  mom" sabi ko at tumungo. Sorry mom, pero kailangan ko magantihan yung bruhang yon.

"Just promise it. Di ka na namin itutuloy yung plano. Just Promise it." pagmamakaawa ni Mom.

"Plano? Anong plano?" nagtatakang tanong ko.

"We decided  na ilipat ka ng school" seroyosong sabi ni Dad.

"Ilipat? Saan? Do you think pag nilipat niyo ako mapapago niyo ako?!"

"Not here in Thailand. We dicide na sa Philippines ka ilipat." sabi ni Dad.

"What?!" Di makapaniwalang sabi ko.  I look at mom na are-you-serious look.

A 2261 Kilometer DistanceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon