NAME | FRIENDS DON'T DO THAT
INTRO | Bana o gün sadece mutlu olduğun anıları hatırla dedin Jaehyun." derken başımı eğdim. Yüzüne katiyen bakamazdım. "Ben bir tek o zaman mutlu hissetmiştim."
"Arkadaşlar böyle yapmaz Jaehyun-ah." dediğimde omzuma d...
Ertesi sabah saat sekiz civarında kalktığımda, kesinlikle erken kalktığım için hayatı sorguluyordum. Okula gitmemek için anneme planımı anlatmıştım ve o da kabul etmişti; müstakbel damadını benden daha çok sevdiğini düşünüyordum bazen.
Yalnız uyandığım için biraz huzursuzdum. Fazla sessizdi. Kol saatimin düzenli çıkan sesi karşımdaki masadan kulağıma ulaşırken bir süre sonra beni sinir etmeye başlamıştı.
Yorganı itip kalktım ve iğrenircesine dağılmış yatağa baktım. İçimden hiç toplamak gelmiyordu ama akşama doğru eve döndüğümde azar yiyeceğimi biliyordum. Omuz silktim ve derin nefeslerle düzenlediğim yatağıma gururla bakıp oturma odasına gittim.
Televizyonun sesi arkada beni yalnız hissettirmemek için belli bir yükseklikte kendini duyurmaya devam ederken Haemin ile konuşuyordum.
Sınıftaki beş sıra bomboştu, topluca okula gitmemiştik. Sınıf arkadaşlarımızın birbirlerine attığı şüphe dolu bakışları hayal edebiliyordum. Kendimce omuz silktim.
"Küfür gibi adı olan kahveden almaya gideceğim."
"Hazır gitmişken alırsın da, değil mi?" dediğini duydum Haemin'in. Sırıttığını kafamda canlandırabilmiştim yaygan çıkan sesi yüzünden.
"Partide göreceğim yüzünü Haemin, dağılmış olacak." dedim ve saçımın elime aldığım bir tutamıyla oynamaya başladım. Kıkırtısını duyduğumda gülümsedim.
"Ne zaman çıkacaksın?" diye sorduğunda düşündüm.
Saat on bir civarında Jaehyun'u çağırmayı düşünüyordum, yarım saate kafeye ulaştığında paket kahveyi almışken oturmayı teklif ederdim. Bir anda diğerleri çıkagelirdi ve sürprizi hayata geçirirdik.
"Hmm, on?"
"Olur," dedikten sonra boğazını temizleyip devam etti. "Biz de on ikiye yaklaşırken geliriz."
Başımla onaylarken mırıldandım. "Ah, yalnız olduğumda kahvaltı yapmak gelmiyor içimden. Hey, aklıma gelmişken: Bu saatte uyanık olmanı beklemiyordum."
"Ne diyeyim, annem de beklemiyordu. Ona kalktığımın haberini verdiğimde, işten arayıp neden erken uyandığımı sordu." deyip güldü. Ben de ona eşlik ederken
"Neyse, kendime bir şeyler hazırlayacağım. Yemek yerken beni dinlemek ister misin yoksa?.." diye başlayıp cevabını bekledim.
"Umm, bak seni severim bilirsin; ama en çok sustuğun zaman çıkardığın sesi seviyorum."
Cevabıyla kahkaha atmaya başladım. Mutfağa ilerlerken Haemin ile çoktan vedalaşmıştım ve sesini yükselttiğim televizyondaki konuşmalar eşliğinde atıştırmaya gittim.
Doğum gününde zaten tıka basa yiyeceğimi düşünüp sadece atıştırmakla kalmıştım. Kepek ekmeğin üzerine fıstık ezmesi sürüp yerken, karşısında oturduğum yemek masasının üzerindeki telefonum titredi.
Jaehyun'dan mesaj gelmişti.
poeticjae: hey güzellik evdesin değil mi geleyim mi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
