King of Hearts (On Going)

Heart 5.

Heart 5 - Confused

I can't move any of my body parts. He is like a diamond shinning effortlessly. The night is dark but I can see him clear. Hindi first time ang pagkikita namin pero same feelings pa rin. I am still amazed to his visual.

Pinilit kong tumayo mula sa kinauupuan ko at marahas na lumapit sa kanya. Ngayon ay kaharap ko na siya. Tumingala ako dahil abot balikat niya ang ulo ko. Ang tangkad niya. Unti-unti kong nilalapit ang kamay ko. I want to prove if he is real or made by my imagination. He is hard to handle. Konti na lang mahahawakan ko na ang mukha niya. But someone stopped me and hold my hand really hard.

"Bawal po 'yan."

Huh?

Napaawang na lang ang bibig ko sa nangyari. Ang pumigil sa kamay ko ay 'yung matanda kaninang umaga. Sa nangyari napatunayan ko na totoong-totoo talaga si Mr. Two Words.

"Are you looking for me?" He casually said it.

Humahaba na talaga ang mga sinasabi niya habang tumatagal. Pero 'di naman 'yun ang dahilan para asarin ko pa siya. Swerte ko na nakita ko siya dahil gusto ko lang din humingi ng pasensiya sa nagawa ko kanina. Perfect time na rin ito.

"If you are going to scold me again for what happened last time, it's non sense." Sabi niya. "I asked forgiveness and they gave it."

Ang dami niyang sinabi. 'Di ko na nabilang. Achievement na naman para sa kanya 'yun.

Isa pa pala 'yun. Gusto ko rin magthank you dahil sa ginawa niya. He used food for kids' forgiveness. I know they are young to explain and understand it. He did his part and now I will do my part too. Ako naman ang hihingi ng pasensiya sa kanya. Words are sharper than the knife. Maybe I bleed him deep.

"Uhmm." Nilunok ko ang hiya at nagbuntong-hininga. "May gusto lang akong sabihin sa'yo bukod doon."

"What?"

"Na sana mapat---."

"Peter." He interrupted again.

And now he is looking to the old man. Lintek naman. Hilig niyang umeksena saming dalawa ahh. Nandun na e. Sasabihin ko na bigla naman naudlot.

"Kailangan na po natin umuwi. Hinahanap ka na sa bahay." He added.

Tumingin siya bigla sakin. "Say it for another time." He turned his back and they left me here.

Hindi man lang nagpaalam ng maayos. Talikuran ba naman ako. Kahit konting kaway wala. Tapos 'di pa pinatapos sasabihin ko bago umalis. O kaya naman smile man lang. Grabe talaga magtipid 'tong lalaking to kahit saan. Ayaw mag-effort kahit konti. Tipid na tipid sa 1GB niyang data. Mageexpire na lang ng 'di pa nauubos data.

"Peter."

So Peter pala ang pangalan niya. In fairness ang gwapo din ng pangalan tulad niya. Hindi ko na siya matatawag na Mr. Two Words dahil alam ko na ang pangalan niya. I go back to the kids and they still eating there foods.

"Crush niyo po?" Pangaasar ng batang babae.

"Hindi 'no."

I'm still thinking about Peter until today. Bagong araw na pero 'di ko pa rin siya makalimutan. Ginugulo niya ang pagiisip ko pati ang trabaho nadadamay na. Wala kasi akong ideya kung pano ko siya mahahagilap ulit. I just want to thank and say sorry to him. Para kasi siyang kabute na susulpot na lang bigla.

Hindi ko din naman alam kung dito ba siya nagtatrabaho or napadaan lang. I'm clueless.

"Ang lalim ata ng iniisip mo."