King of Hearts (On Going)

Heart 12.

Heart 12 - Alone

I can't even talk to Yue right now. Hindi ako makabwelo para kausapin siya dahil may malaking sign board na nakasabit sa harap ng pintuan ng office niya. 'Do not disturb' ang nanggagalatiing nakasulat dito. My officemates don't have guts too to talk to him.

Kapag titingin ka kasi sa office niya na pane glass, makikita mo ang pagkairitable niya sa trabaho. Ang inis na nararamdaman niya sa trabaho niya na lang itinutuon. Even me I'm afraid to ask him some question well I know I can't get answers.

"Kausapin mo na siya." Kinalabit pa ko ni Ms. Molly.

"Hindi ko kaya e. Parang galit pa siya." I said. May kaba kasi akong nararamdaman.

"Pano kayo magkakalinawan niyan kung nahihiya ka?" Ramdam ko ang concern niya.

"Siya ang malabo Ms. Molly." Sabi ko. "Bigla na lang siya nagalit kagabi ng wala akong alam na dahilan."

May halong tampo at taka akong nararamdaman ngayon. Hindi kasi malinaw sakin ang nangyari kagabi. From that night happened, everything got worsen. Bigla na lang lumayo sakin si Yue.

"Dapat lang talaga magalit si Yue sa nakita niya." Out of the blue she burst out something.

"Ano pong ibig niyong sabihin?" Takha kong tanong.

"Ayy. May sinabi ba ko?" Nag-iba agad siya

"May alam ka ba sa nangyari?" I keep asking her about what happened. Parang may nalalaman kasi siya.

"Kung ano-ano na lang ang naririnig mo. Baka stress ka lang." She pat my shoulder.

Bumuntong hininga na lang ako.

Mukhang may punto naman si Ms. Molly. Marami lang siguro akong iniisip kaya kung ano-ano na lang lumalabas sa bibig ko at nagagawa ng utak ko.

"Siguro nga. Gagawa na lang ako ng paraan para makausap siya." I said.

Dumaam ang ilang oras. It's lunch time. Maybe this is the perfect time. Yayayain ko siyang kumain. Para mas ganahan siya ako na ang magbabayad ng kakainin namin. Pakonswelo ko na rin sa kanya.

This is a perfect idea.

Kaya naman nagipon ako ng lakas ng loob para puntahan siya. Lumapit na ko papunta sa opisina niya kaya lang hindi ko ikinatuwa ang nakita ko. Kumakain na siya. Fast food ang kinakain niya. Hindi ko naman namalayan na umorder pala siya galing labas.

"Okay." Tanging nasabi ko na lang.

His eyes caught my presence and he get it back. Wala siyang kareak-reaksyon nang makita ako. Inaamin ko na nakakatampo ang ginawa niya. I just let him be. Ayaw ko na lang siyang pilitin kung ayaw niya.

Lumabas na lang ko at hindi na siya ginambala. I ate alone. 'Di ako sanay na wala akong kasabay kumain. Gusto ko kasi na may kausap ako habang nakain. Maybe it will not happen again. But I don't want to.

"May lalaki na namang nagluluksa ngayon." Babae.

Pabalik na ko ng opisina nang may marinig ako. Kakatapos ko lang din naman kumain. I bought some time to see what are they talking about. Nakapalibot sila sa harap ng basurahan.

"Anong problema nila sa basurahan?" Tanong ko sa sarili ko.

"Nakakaawa kung sino man ang lalaki na 'yun." Another girl said.

"Kaya nga e. Sana sakin na lang binigay. Ang ganda pa naman." Sabi namam ng isang babae.

"Nakakapanghinayang."