Εκεί που ήμουν χωμένη κάτω από το κρεβατάκι μου και κοιμώμουν, ακούω το ηλίθιο ξυπνητήρι να βαράει το κλείνω και εύχομαι ότι κάποια μέρα θα το σπάσω. Αφού σηκώθηκα πήγα στο μπάνιο έκανα τα απαραίτητα, μετά κατέβηκα στον κάτω όροφο και είδα την μητέρα μου να κάθετε στη συνηθισμένη της καρέκλα την πλησιάζω και της λέω.
Allison: μαμά είσαι καλά? Θυμάσαι ποια είμαι;
Κ. Κατερίνα:φυσικά και θυμάμαι ποια είσαι Allison είσαι η κόρη μου και δε θα σε ξεχάσω.
Της χαμογέλασα και την αγκάλιασα. Περίμενα να έρθει η νοσοκόμα που την πρόσεχε και της λέω.
Allison:μαμά έφαγες τώρα που ξύπνησες;
Κ. Κατερίνα:Όχι αλλά θα φάω σε λίγο που θα έρθει η Μοίρα να με προσέχει, Allison πήγαινε στη δουλειά σου να μην αργήσεις.
Allison: έχω ειδοποιήσει ότι θα αργήσω λίγο μη σε απασχολεί αυτό εσένα.
Μετά από λίγο άκουσα κλειδιά και είδα τον πατέρα μου με την Μοίρα να έρχονται, ήρθαν και οι δύο κοντά της ο πατέρας με πήρε πιο μακριά της και μου λέει
Κ.Λεωνίδας:σε θυμάται;
Allison:Ναι σήμερα με θυμόταν αλλά χθες δεν ήθελε ούτε να την ακουμπήσω δε με αναγνώρισε.
Κ. Λεωνίδας:το ξέρω είναι δύσκολο για σένα αλλά υπάρχει μια ελπίδα να το ξεπεράσει αυτό γιατί δεν είναι σε πολύ υψηλό στάδιο αλλά είναι επικίνδυνο όμως αν δε πετύχει θα ξεχάσει για πάντα.
Allison:μπαμπά κάνε ότι μπορείς να την σώσεις δε μπορώ να βλέπω την Ειρήνη μας να κλαίει κάθε φορά που δε την θυμάται και το ξέρεις κι εσύ ότι η Ειρήνη είναι παιδί χρειάζεται ακόμα την στήριξη της μητέρας της αλλά πως να γίνει αν δε την θυμάται καν.
Κ. Λεωνίδας: πήγαινε εσύ στη δουλειά σου και εγώ θα μείνω εδώ σήμερα να την φροντίσω.
Μου είπε και αφού του χαμογέλασα χαιρέτησα τη μαμά και πήγα προς την πόρτα όταν άκουσα τη φωνή της Ειρήνης να με φωνάζει γύρισα και την πήρα αγκαλιά.
Ειρήνη:φεύγεις για τη δουλειά;
Allison:Ναι έχω ήδη αργήσει.
Ειρήνη:εντάξει πήγαινε... Allison η μαμά πως είναι;
Allison:σήμερα με θυμόταν δε ξέρω πως είναι όμως πήγαινε να δεις όμως μπορεί να σε θυμάται.
Της είπα και την είδα να χαμογελάει, η Ειρήνη είναι η μικρή μου αδελφή είναι μόλις 7 ετών αλλά πολύ έξυπνη για την ηλικίας της, θυμάμαι πριν κάτι μέρες που έφερε τον έλεγχο της να μου τον δείξει και είδα όλα Α. Είμαι πολύ χαρούμενη για εκείνη, όταν το έδειξε στη μαμά της είπε ένα μπράβο το μωρό μου χωρίς να την θυμάται.
Η μητέρα μου εδώ και 4 χρόνια δε θυμάμαι μερικά πράγματα σαν ξεχνάει πράματα και καταστάσεις, ο γιατρός μας είπε ότι μπορεί να είναι από κάτι που την τάραξε ή αρχίζει να παθαίνει Αλτσχάιμερ και αυτό είναι που με φοβίζει τέλος πάντων ας μη σκέφτομαι αρνητικά μπορεί με την θεραπεία αυτή να επανέλθει η μνήμη της αν όλα πάνε καλά δηλαδή και δεν έχει ξεπεράσει κάποιο στάδιο δηλαδή, είμαι μέσα στο αμάξι και οδηγώ για τη εταιρία που δουλεύω, καθώς σκέφτομαι όλα αυτά που περνάει η μητέρα μου κλαίω και τώρα μάτια μου έχουν θολώσει κάνω στην άκρη να ηρεμήσω λίγο, μόλις ηρεμώ ξεκινάω πάλι και φτάνω στην εταιρία ανεβαίνω στον όροφο μου και ακούω την κολλητή μου την Τερέζα να με φωνάζει πάω κοντά της και λέω.
Allison:Ρίξτο
Τερέζα:Ο άλλος σε ψάχνει που ήσουν; Και γιατί τα μάτια σου είναι κόκκινα;
Allison:δεν είναι τίποτα θα μου περάσει πάω στο γραφείο του να δω τι θέλει.
Πάω λοιπόν στο γραφείο του διευθυντή μου, αφού χτύπησα και μου είπε περάστε είδα την γραμματέα του να φτιάχνει τη φούστα της και να φεύγει, μάλιστα από τι φαίνεται το αφεντικό παρόλο που είναι 30 καλοπερνάει.
Allison:με θέλετε κάτι και με φωνάξατε;
Αφεντικό: Ναι σε ήθελα σε 3 μέρες είναι ένας αγώνας μποξ θα ήθελα να πας και να παρακολουθήσεις αυτό τον αγώνα, αλλά θέλω και αποκλειστική συνέντευξη από τον John Parker τον πιο διάσημο μποξέρ στην Ελλάδα τι λες θα μπορέσεις;
