YALNIZLIĞIMIN PARLAYAN YILDIZI

Bölüm 2:Yanlızlık Paylaşılmaz

Bazen o kadar çok istiyorum ki yanlızlığımı insanlarla paylaşmayı.Keşke yanlızlık paylaşılabilen bir şey olsaydı.İnsanlar az da olsa benim yaşadıklarımı yaşayıp,hissettiklerimi hissetse ne kadar güçlü durabilir.Zengin olabilirim ama mutsuzum.Herkesin yanlış bildiği bir şey var.Para her zaman ve herkesi mutlu etmez.Hani derler ya param olsa şunu yaparım,bunu yaparım.Ama para olunca neredeyse o istediklerinin hiçbirini yapamaz.Para illet bir şey.Herkes halin vaktin yerinde,zenginsin mutlu ol biraz diyor.Hatta neyin var senin yediğin önünde yemediğin arkanda bak başka insanlara ne kadar zor şartlarda yaşıyor.Biraz gül,mutlu ol diyorlar.Ama akıllarına gelmeyen bir şey var.Herkesin dertleri ve dayanma güçleri aynı değildir.Kimisi en ufak bir şeyde yıkılır kimisi ise çok şey yaşar ve hala mücadele eder.

-Mira kalk artık kızım...Bak hiç duyuyor mu?Geç kalacaksın.

Annem yine beni uyandırmaya çalışıyordu.Neden ama ya sıcacık yatak varken kim okula gitmek ister,kim?Ben böyle düşünürken aniden yüzüme çarpan su sayesinde yataktan sıçrayarak kalktım.Annem bardakla başımda bekliyordu.

+Anne ne yapıyorsun ya.Islandım sabah sabah.İnsan çocuğunu böyle mi uyandırır.

-Sen şükret sadece bir bardak döktüm.Kalk duş al ve hemen aşağı in.Kahvaltı hazır.

+Taam taam geldim ya ufffff.

-Uf denmez anneye geliyor bak terlik,hadi.

Zengin olabiliriz ama annem kılasik bir annedir.Terlik atar,söylenir...

Hemen kalktım ve duş aldım.Altıma bir siyah kot ve üstüne omuzları açık pembe bir tişört giydim.Saçımı da topuz yaptım ve hafif makyajın ardından aşağıya indim.

-Hadi otur bakalım karşıma. dedi annem yüzündeki gülümsemeyle.

+Babam yok mu?dedim annemin karşısına otururken.

Yüzünde saklamak için uğraştığı ama beceremediği kırgınlıkla hafifçe gülümsedi.

+İşe gitti.Halletmesi gereken proje ve evraklar varmış.Eee holding sahibi olmak kolay mı?

Babama bu konuda çok kızıyordum.Hep daha fazlasını isteyen bir yapısı vardı.Asla elindekiyle yetinmez hep daha fazlasını isterdi.Aynı zamanda katı kurallara sahip ve dediğim dedik bir adamdı.Beni fazla sevmezdi.Abimi benden çok severdi.Nedenini bir türlü anlayamamıştım ama bana karşı abime göre daha soğuk davranırdı.Annem ise daha sıcak davranırdı bana.Cinim anam :)

Bir şeyler atıştırdıktan sonra sofradan kalktım.Annemin yanına gidip:

-Ben gidiyorum majesteleri,deyip yanaklarını sıktım,çantamı aldım ve koşar adım kapıya gittim.Arkamdan hala söyleniyordu çünkü en sevmediği şeydi birisinin onun yanağını sıkması.Kapıdan çıkar çıkmaz Salih Abiyi gördüm.Gülümsedim ve günaydın dedim.O da bana gülümsedi ve şaşırdığım şu cümleleri söyledi:

^^Hadi bin.Seni yeni okuluna götüreyim.

What???Yeni okul mu?

+Yeni okul mu?

Artık yüzümde nasıl bir ifade oluştuysa sesli bir şekilde bir süre güldü.Ardından:

^^Evet yeni okul.Özel KARAN koleji.Hadi artık bin,geç kalmayalım.

Salih abiyle samimiydik.İki dost gibi dertleşir ve konuşurduk.O yüzden beni hep kızı gibi severdi.Ben de onu abim gibi.Karan koleji deyince tüylerim diken diken oldu.Adı bile ürpertici ve iddialıydı.Ağzı dolduruyor ve aynı zamanda merak uyandırıyordu.Ben böyle düşünürken Salih abinin bana seslendiğini fark ettim.

-Efendim?

^^Nerelere daldın gittin?Geldik,iyi dersler.

-Sağ ol Salih abi kolay gelsin,diyerek arabadan indim.Okulun içine doğru yürürken birden çantamdan çekildim.Tam kim bu diye arkamı döndüm ve...Hadi be!Cidden mi?!!

-Elif?

& Mira

-Elif?!!

& Mira

-Elifff!!!!

& Ah hadi ama ne kadar daha buna devam edeceğiz.Özledim seni BEST!!

Elifle liseye gidince ayrılmıştık.O benden daha farklı ve uzak bir liseye gitmişti.Bu yüzden yanlızdım ama yine de arada telefonda konuşuyorduk.Onun işleri olduğu için çok konuşamasak ta arardık birbirimizi.Biz birbirimize ''BEST'' derdik çünkü birbirimizin en yakınıydık.Ama bir dakika bu nasıl olur?

-Ama nasıl,sen nasıl....

& Tamam tamam bir sakin ol şimdi kalp krizi geçireceksin.Annem annenle konuşurken duydum.Ben de hazır şansım varken dedim ki ben de Mirayla aynı okula gidicem.Daha fazla dayanamadılar ve kabul ettiler ve burdayım.Seni bir daha yanlız bırakır mıyım?Ayıpsın...

O kadar sıkı sarıldım ki isyan etmeye başladı.Ben de onu bıraktım ve koluna girdim.Gülüşerek okula girdiğimizde 2 kız önümüzü kesti.Elif'in beden hareketlerini çok iyi biliyordum ve Elif gerilmeye başlamıştı.Ups!Elif sinirlenirse çok kötü şeyler olabilirdi bu yüzden bir şey olması ihtimaline karşın kolundan çıkmadım.

= Ooo okula yeniler gelmiş.Ama hiç hoş gelmemiş.dedi sarışın olan.Gözleri maviydi.Saçlarının yapma ,gözlerinin lens olduğunu anlamak çok zor değildi.Süslü pakize!!Yüzündeki iğrenç sırıtmayla bizi süzüyordu.

&Vallaha ben de diyordum ki bu okulda aksiyon yok mu?Eski okuldan sonra insan alışıyor aksiyona.Hem aksiyonsuz okul mu olurmuş?dedikten sonra öne atılıyordu ki kolundan çekiştirdim ve engelledim Elifi.

Bu sefer diğer kız yüzündeki sahte ve yapmacık gülümsemesiyle konuşmaya başadı.

# Aksiyon isterseniz yaparız.Problem değil.Yeter ki isteyin ve dediklerimize karşı çıkıp yapmayın.O zaman aksiyonun alasını görürsünüz.

& Hadi ya sen kim köpek de bizi tehdit ediyorsun.Aksiyon yarat ya bize.Aksiyon yarat.Hadi bir dene de o uzuvlarını vücudundan bir soyutlayayım!!!

Artık Elif'i tutmakta zorlanıyordum.Sinirliydi ve çok çabuk yükselirdi.İnanın bana onun ters tarafını görmek istemezsiniz.

=Bak,bak,bak yeni kızımız da sinirlenirmiş.Ama yatın kalkın şükredin bu kadar şanslı olduğunuza çünkü biz herkesi umursayan ve konuşan birleri değiliz.Neyse...Sizi uyarmaya geldik cicişler...

Cicişler mi?Iykk!!Artık benim de sinirim taşmaya başlamıştı.Kimdi bunlar ya?Kendilerini ne zannediyorlardı?Bu samimiyet nerden geliyordu?

=Kısaca özet geçeyim. Rüzgar ve Cenk'e sulanır ve yavşarsanız sonuçlarına katkanırsınız ve canınız yanar.Kapiş?

Artık tepem atmıştı.

-İnsan karşısındakini kendisinden bilirmiş,dememle Elif'i tutmayı bıraktım.İkimiz de kızları üstüne atlayacaktık ki belimde bir el hissettim ve beni geri çekmeye çalışıyordu.Elif'e baktığımda benimle aynı durumdaydı.Ardından belimdeki ellerin sahibinin sert sesini duydum.

$ Gamze ve Alya eğer hemen burdan kaybolmazsanız sizi ben kaybederim.

=Ama Rüzgar...

$ Aması yok lan,aması yok.Acele edin Alya.KAYBOLUN!!!

Öyle sakin söylemişti ki bu cümleleri.Hem sakin olup hem nasıl korkutucu olabiliyordu.Sesi o kadar sert ve ürpertici çıkmıştı ki.Kızlar hızlıca yanımızdan uzaklaştı.Elifle göz göze gelmiştik.Sakinleşmiştik biraz da olsa ama hala sinirliydik.Bıraksaydı da parçalasaydım.Adım kadar eminim Elif de onu tutan kişiye sövüyordu.Arkamı dönmemle 6 sırıkla karşılaşmam bir oldu.Hemen beni tutan sırığın ellerinden kurtuldum ve ondan uzaklaştım.Elif de hemen yanıma geldi.Zengin oldukları çok belliydi.Zengin,şımarık,havalı...Biz böyle bakışırken beni az önce tutan çocuk elini bana doğru uzattı ve beni şaşırtan şu cümleleri sıraladı:

$ Merhaba ben Rüzgar.Rüzgar Meriç KARAN.Sen?

WHAT?!!!!!!!