İkili Delilik | Texting

Bölüm 11

"Bunu yapmak zorunda mıyım?" Yakut'un bakışlarını takip ettiğimde görüş alanıma Yankı'nın girmesiyle kalbim acı ve özlemle çarptı.

"Eğer bunu okulda, herkesin önünde yapmazsan seni affetmek için bir sebebi olmaz... Çünkü o eski İnci'yi bekliyor. Bana söylemiyor ama konu sen olunca gerçekten uzun süredir görmediği öz kardeşi hakkında konuşuyor gibi dalıyor gözleri..."

Yüzümü buruşturdum. "O nasıl oluyor?" Tahminimce gözlerini devirdikten sonra bakışlarını tekrardan Yankı'ya çevirdi. "Anlamanı beklemiyordum zaten. Ama tam olarak onu gördüğünde nasıl bakıyorsan öyle dalıyor gözleri." Şaşkınca Yakut'a baktım. "Senin bizi kıskanman gerekmiyor mu?"

"Niye kıskanayım ki? Birbirinizi kardeşiniz gibi gördüğünüzü ve... Efe'ye hala nasıl baktığını görüyorum." Sertçe yutkundum. "Burada senin saçmalıklarını dinlemek için bulunmuyorum. Efe bu okuldan gittiğim an bitti benim için."

Alayla bana baktı. "Eminim doğrudur." Ben de aynı bakışla ona döndüm. "Baksana, sen neden buradasın da benim Yankı'yla konuşmaya çalışmamı sevgilinin yanında beklemiyorsun?" Rahatsızca boğazını temizlediğimde artık herkesin aşina olduğu sahte ve abartılı gülümsememle yüzüne bakmaya devam ettim. "Aramız bozuk biraz."

Başımı iki yana salladım. "Tam bir aptalsın." Kaşlarını çattı. "Eğer beni bu kadar seven tek bir kişi olsaydı... onu asla bırakmazdım. Yaşamak için bir sebebinin olması, kulağa çok yaşanası geliyor." Ciddilikten arınıp tekrar aynı gülümsemeyle iki avcumun içini oturduğumuz masaya vurup derin bir nefes aldım ve "Tamam." diye şakıyıp ayağa kalktım. "Seninle görünerek yeterince kalitemden ödün verdim, bebeğim. İzin verirsen artık gidiyorum."

"İnci." diye seslenmesiyle gözlerimi devirip tekrar ona döndüm. "Ne var?"

"Senin yaşamak için bir sebebin yok mu?" Tekrar masaya yaklaşıp eğildim. "Tabii ki var. Her gün yatağımdan kalkıp okula gelmeliyim çünkü intikam almam gereken kişiler var. Kafanın içinde dönenleri görebiliyorum, abarttığımı düşünüyorsun. Bunu seninle tartışmayacağım ama aylar süren depresyonuma sebep olanlar her kimse, buna arkadaşın Efe de dahil, bedelini ödemek zorundalar."

Tekrar yerimde doğrulup gülümsedim ve sağ elimi havaya kaldırıp indirim. "Görüşürüz, Yakut."