İğrenç bir okul gününü daha geride bırakıp evime girdiğimde bir kaç kez anneme seslendim. Genelde bu saatlerde evde olurdu. Salona geçtiğimde annem görüş alanıma girdi.
İçiyordu, her zamanki gibi.
"Ne bağırıyorsun, İnci? Başım çatlıyor zaten." Gözlerimi devirdim. "Hoşbulduk anneciğim." Başını salladı alayla.
"Ah, anladım. Evcilik oynamak istiyorsun. Nasılsın kızım? Bugün birkaç kişinin ağzına sıçabildin mi?" Yüzüme her zamanki abartılı ve sahte gülümsememi yerleştirip karşısındaki koltuğa oturdum. "Arkadaştan falan değil, direkt aileden giriyorum olaya. Yedikleri her boku ailelerinin önünde döküyorum ortalığa." Bu defa o gözlerini devirdi.
"Ne büyük başarı! Efe'yi gördün mü?" Viskisini tekrar dudaklarına götürürken sorduğu soruyla gerildim.
"Birkaç kez gördüm öyle."
"Aynı sınıfta olduğunuzu biliyorum, İnci. Her neyse, nerede ne yaptığın önemli değil. Bir kaç teklif gelmiş, yarın inceleyeceğiz haberin olsun."
"Ben oyunculuk..."
"Konu tartışmaya kapalı. Hazıra dağ dayanmaz, küçük hanım. Para suyunu çektiğinde ne yapacağız?"
Şirince gülümsedim. "Çalışmayı denesen?" Kahkaha atıp ayağa kalktı. Salonun çıkışına yönelmişti ki duraksadı. "Bu arada Derin, Efe'nin yüzüne karşı onu umursamadığını söylemen gerekirse, az önceki gibi gözlerinin dolmamasına özen göster." Güldüğünü duydum.
"Benden bile daha acınası duruyorsun sen."
Kırılmadım. Kırılmadım. Kırılmadım. Kırı...
Dış kapının kapanma sesini duyduğumda yerimden kalkıp yüzüme yine o abartılı gülümsemeyi yerleştirdim ve merdivenlere yönelirken bu defa sesli tekrarlamaya başladım. "Kırılmadım, kırılmadım, kırılmadım..."
***
Çok kırıldın, güzel kızım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkili Delilik | Texting
Contoinciderinkeskinn: Bugün kantindeki yıkılmışlığının, inciderinkeskinn: Ve daha sonrasında bana omuz atmanın sebebi neydi, bilmiyorum. inciderinkeskinn: Kısacası sana ne yaptığımı ya da ne yaptığımı düşündüğünü bilmiyorum. inciderinkeskinn: Ama her ne...
