MY LOVE

Ziekenhuis deel twee

                                                                  2 weken later

Ik lig hier al twee weken. Dokters die elke dag binnen komen om me te checken, mijn familie die komt kijken hoe het met me gaat, maar eerlijk gezegd voel ik niks. Ik voel me leeg. Nadat ik wakker werd twee weken geleden kreeg ik te horen dat ik moest revalideren en dat het een tijdje zou duren voordat ik weer goed kon lopen. Het was niet alleen het spiertje dat is gescheurd. Toen ik de klap op de grond maakte heb ik een lichte hersenbloeding gehad waardoor er niet genoeg zuurstof naar mijn hersenen kon en blah blah blah. Ik heb de helft niet meegekregen. Het boeit me niet meer. Ik zie niks meer zitten, eet slecht, praat bijna niet meer en doe niks.
De dokters zeggen dat hoe eerder ik begin met de fysiotherapie hoe sneller ik weer beter word. Alsof ik dat niet weet. Maar diep van binnen ben ik bang dat het niet gaat helpen. Dat ik een halfjaar oefen om weer op de been te komen (letterlijk) en dat ik te horen krijg dat ik altijd mank blijf lopen, of erger. Helemaal niet meer goed kan lopen.
Vandaag besluit ik om iets te gaan doen.

Ik druk op het rode knopje dat de verpleegsters signaleert en binnen 10 seconden staan ze aan mijn bedzijde
'Kunnen we u ergens mee helpen?'
'Ik wil beginnen met mijn fysiotherapie.'
'Juist. Ik zal het doorgeven aan dokter van schuinen. Hij dacht al dat je een van deze dagen zou willen beginnen'
'Mag ik wat water?'
'Natuurlijk. Een ogenblik graag.'
Ik haat het hoe ze zo netjes zijn. Ik ben waarschijnlijk hun leeftijd gedeeld door drie. Ik zou hun u moeten noemen.
'Zoë! Hoe gaat het?' Zegt dokter van schuinen
'Veel beter. Ik uhmmm....'
'Ik weet het Zoë. Ik ben blij dat je wilt beginnen. Hoe langer je wacht hoe langer je er over doet!'
'En Hey, je bent al een klein beetje genezen dus de fysiotherapie zal maar een maandje duren! En over een week kan je misschien al op krukken!'
'Ja...fijn...uhm...kan ik ook n-naar school?'
'Vind je dat wel verstandig Zoë? Je moet nog ongeveer anderhalve week wachten en dat is alleen in het beste geval..'
'Ik begrijp het.'
Er valt een ongemakkelijke stilte
'Ik zal de fysiotherapeut bellen. Hij is hier vandaag nog, ja?'
'Dankuwel dokter..'
Ik kijk omlaag en begin te huilen
'Hey het komt goed' zegt dokter van schuinen terwijl hij aan de zijkant van mijn bed gaat zitten
'Het had veel erger kunnen aflopen!'
'Ik weet het. Dankuwel voor al het helpen dokter.'
Hij  glimlacht en loopt de kamer uit

Anderhalve week later

Vandaag is het zover. Ik mag weer naar school. Ik ben heel benieuwd wat mensen gaan doen als ze me weer op school zien. Het nieuws is vrij snel rond gegaan en in mijn kant van de stad kent iedereen elkaar wel

'Lieverd gaat het? Moet ik helpen?' Zegt mijn moeder terwijl ze me bezorgd aankijkt
'Nee. Ik red me wel.'
'Zoë...weet je zeker dat je niet nog een week thuis wilt blijven?'
'Mam, hou op! Ik red me wel...'
'Oke maar als er iets is bel je maar!'
'Mam, je hebt me geholpen de afgelopen drie weken. Ik wil niet dat je door mij niet meer kan werken enzo'
'Jij bent ontelbaar keer zo belangrijk als mijn werk, dat weet je!'
Ja? Weet ik dat? Deze drie weken is ze er voor de verandering geweest. Moet ik aangereden worden om aandacht en liefde van mijn moeder te krijgen? Ik weet dat ze al twee weken terug wilde naar werk. Ze mist de stress. Ik zie het aan haar.

Mijn moeder doet de deur voor me open en ik stap voorzichtig de deur uit
Mama loopt mee naar de ingang en geeft me mijn tassen
Oke schat. Ik zie je vanavond ja? Dan ga ik lekker koken!
Ze geeft me een zoen en loopt weg
Ik heb nog krukken maar voor de rest zie ik er best oke uit.
Ik kijk rond en zie dat niemand me ziet. Het vervelende aan onze school is dat alles heel open is. En de aula is bijna bij de ingang. Ik ben bang. Ik heb veel gemist en weet niet wat er allemaal is veranderd. Ookal waren het maar drie weken, als je op school zit is drie weken veel! Natuurlijk is Sophie af en toe wel langsgekomen maar niet super vaak.
Ze heeft me verteld dat Mara en Zack nu wat hebben, waar ik oke mee ben. Echt!
'Zoë! Omg...je ziet er...goed uit' zegt Sophie, het kwam er een beetje onzeker uit
'Jaa...'
'Hoe voel je je?'
'Sophie..ik ben naar school gekomen zodat ik even die vraag niet meer te horen krijg. Kunnen we het aub ergens anders over hebben?
'Je weet toch dat IEDEREEN dat gaat vragen?'
'Ja...dat besef ik me nu pas...'
We lopen rustig naar ons eerste lesuur. Gym. Gelukkig hoef ik voor een paar weken niet mee te doen. Maar ik wil wel mee. Anders zit ik alleen

'Krijg de pleuris David! Je kan niet zomaar naar rechts gaan zonder te kijken! Je ziet toch dat ik daar sta!'
Ik zie hoe Sophie kei boos word op David die heel rood is aangezien Sophie er echt een scène van maakt
'SOPHIE BOUWHUIS! Van mijn veld af!' Zegt mevrouw Radsten
'Ugh' hoor ik haar nog zeggen terwijl ze mijn kant op loopt
'Hey bae' zegt ze alsof de hele situatie haar niks boeit
'Wtf was dat Sophie? Zag je niet hoe erg hij zich schaamde? Hij is al super stil en onzeker...'
'Tja hoe moest ik anders zorgen dat ik bij je kon zitten? Ik moet wel een beetje overdreven doen. En tja, David was gewoon op de verkeerde plek en verkeerde tijd.'
'1. Maak hier nou geen crime scène investigation van en 2. Kon je echt niet iemand anders kiezen?'
'Hahahaha. Of course not. Je kent mij.'
(Sorry ff love naar crime scène investigation)
Ik rol met mijn ogen. We praten nog en voordat ik weet is de les voorbij
We lopen samen naar onze kluisjes en Sophie doet voor mij mijn spullen in mijn kluisje aangezien bukken nog een beetje moeilijk gaat. Gek genoeg heb ik Jake nog niet gezien.
Ik besluit om super onopvallend langs de lerarenkamer te lopen samen met Sophie
'Waarom gaan we hier naartoe?'
'De wc's.' Lieg ik
'Waarom kijk je dan zo raar naar de lerarenkamer?'
'Gewoon...ik moest iemand spreken.'
'Wie dan?' Zegt Sophie terwijl ze haar wenkbrauwen omhoog doet
'Tsk...niemand!'
'Sureeeeee' zegt ze
'Uhm niet kijken maar daar is Mara. Met Brad...'
'Maakt mij niet uit. Wacht- met Brad? Ze had toch met Zack?'
'Ja, maar Mara en Brad zijn ineens besties!'
'Why? Ik dacht d-dat ze mijn vriendin was...'
'Is ze ook, denk ik. Maar Zoë niet iedereen kan hem haten vanwege...het incident...'
'Klopt. Ik vind het prima.'
Ik draai me om met tranen in mijn ogen. Deze dag is echt stom.
'Hey waar ga je naartoe?' Hoor ik Sophie nog zeggen maar ik loop door

Omg jongens deze heeft 1200 woorden! Ik vind dit zo leuk! Ik ben weer helemaal in de mood!