Biała jak śnieg

cz1

7:00, Sobota
  Wstałam jak co dzień ubierając na siebie dresy i wychodząc z domu. Uwielbiam to robić, bieganie pozwala mi utrzymać formę oraz trochę porozmyślać w spokoju. Nie mieszkam z rodzicami juz odkąd skończyłam 16 lat, uznali mnie za wybryk natury i wyrzucili mnie, a to tylko przez to ze mam białe jak śnieg włosy oraz fioletowe, świecące oczy. Czuje się z tym dobrze. Teraz mam już 24 lata, ukończoną szkołę i niewielkie mieszkanko..
-Ana! - ktoś w oddali zaczął mnie wołać. Stanęłam przy ławce w parku. Podeszła do mnie moja przyjaciółka Mia.
- Nie uwierzysz! - była zmachana, pewnie przez to, że biegła. Typowa ona.. Znamy się od dziecka, jest dla mnie jak siostra, ona jako jedyna akceptowała to jak wyglądam i jako jedyna pomagała mi w trudnych chwilach.
- Spokojnie, mów o co chodzi..
- Bo wiesz... Słyszałam jak szef gadał coś o tym, że jego syn przejmuje firmę i to właśnie ty będziesz odpowiadała za zarządzanie nami oraz kawiarnią.. Pracujesz juz tam tak długo i naprawdę na to zasługujesz...
  Nie mogłam w to uwierzyć. Faktycznie pracuje tam juz prawie 3 lata, ale żeby od razu zarządzać całą kawiarenką.. Jestem w szoku... Zabrałam ze sobą Miie i udałyśmy się do mojego domu. Przyjaciółka jak zwykle pierwsze co zrobiła to rzuciła się na łóżko i włączyła telewizor, a ja wykorzystałam chwilę aby udać się pod prysznic. Pożądnie umyłam swoje ciało i zrobiłam poranną toaletę.. Nigdy się nie maluje bo uważam, że tego nie potrzebuje. Wyszłam z łazienki po 10 minutach i udałam się do kuchni z zamiarem zrobienia śniadania.
- Chcesz naleśniki? - nie minęła sekunda a Mia była juz w kuchni.
- Ty jeszcze pytasz! Tylko niech będą z nutellą.. - naszykowałam składniki i wzięłam się za pieczenie. Kocham gotować.
  Po zjedzonym posiłku wspólnie udałyśmy się do pracy. Tam spędziłam miło cały dzień w gronie znajomych oraz miłych klientów.

_____________________________________

Mam nadzieje, że pierwszy rozdział się podoba. Bardzo przepraszam za błędy jeżeli jakieś wystąpiły i zapraszam do czytania.😋💕