You can't save someone who's already dead

deel 2

Luna liep naar de andere kant van de speelplaats waar ze al die jaren altijd al stond in de pauze's. Dit was nooit voor iemand van haar jaar verandert en iedereen stond daar verzamelt. Ze ontweek alle vragende blikken maar snel zag ze twee blij gezichten. Finn en Jolien stonden haar op te wachten. Luna kon het niet laten om een kleine glimlach te tonen en omhelsde de twee. "omg, ik dacht dat je dood was ofzo." zei Jolien tijdens de omhelzing. Luna gaf geen reactie maar bleef de twee gewoon omhelzen. Het was lang geleden dat ze zich ooit nog zo veilig en geborgen heeft gevoeld. Ze is echt blij om ze terug te zien. Na een tijdje lieten ze elkaar los. "Heeft Karen je al gezien? Ze moet je echt zien, ze heeft zich zoveel zorgen om je gemaakt." zei hij en hij keek rond en wou opzoek naar haar gaan. Luna hield hem tegen. "Ze heeft me al gezien." zei Luna en ze keek naar de grond. Direct zagen de twee dat dat niet goed verlopen was. "Waar is ze?" vroeg Jolien. "Ze is naar de wc gelopen toen de bel ging." zei Luna en ze keek Jolien weer aan maar met fijngeknepen oogjes want de zon zat in haar ogen. "Wanneer ga je ons vertellen wat er allemaal is gebeurd." vroeg Finn. Luna zuchtte en kreeg terug pijn in haar buik als ze eraan dacht dat ze al haar gebeurtenissen zou moeten delen met hen. Ze was het hen verschuldigd, dat is zeker maar Luna heeft het nooit makkelijk gehad om over haar gevoelens te praten. "Binnenkort, ik beloof het jullie maar nu niet. Ik wil het liever ergens doen waar we privé kunnen praten. Café De Bruna ofzo, na school?" vroeg Luna en ze keek de twee aan. "Voor mij is dat goed. Net als vroeger." zei Finn en hij werd gelukkig van de gedachte. "Voor mij ook, ga je Karen uitnodigen?" vroeg Jolien. Luna keek terug weg. Het deed haar pijn om te denken dat ze haar beste vriendin zoveel heeft pijn gedaan en dat Karen haar  nu waarschijnlijk wel dood wenste. "Ik wil wel maar ik ben bang voor haar reactie." zei Luna en ze keek hen terug aan. "Je kan het tenminste proberen." zei Jolien en ze legde een arm om Luna.

Ondertussen zat iedereen terug in de les. Karen was heel de pauze in de wc's gebleven en zat nu terug helemaal achteraan. De les was al een tijdje aan de gang en Luna verloor telkens haar concentratie na enkele minuten. Ze keek naar de bank met wat krabbels op van andere leerlingen en zat te prutsen aan de kapotte kantjes van de bank. Haar prutsen werd onderbroken door geklop op de deur. De deur ging open en een vrouw van 30 jaar stak haar hoofd door de opening. Luna herkende ze nog. Zij was de persoon waar je naartoe moest als je gepest werd of andere problemen had. "Kan ik Luna even spreken?" vroeg ze en ze keek de klas rond opzoek naar Luna. Luna stelde haar recht en liep naar haar toe. Maar vanaf dat ze de jongen zag die stond te wachten op de gang moest ze lachen van ongeloof en draaide ze haar terug om.