You can't save someone who's already dead

Deel 4

Luna liep door de gangen op een snel tempo. Ze passeerde Sven, een gast waarmee ze in de klas zat voor ze naar Amerika gegaan was. Per ongeluk liep ze tegen de schouder van Sven toen er veel volk in de gang liep. "Hier ons hoertje van Amerika, ik wedt dat je zolang weg bleef omdat je te druk bezig was met het plezieren van de heren, onderandere die gast die vanochtend je kwam opzoeken. Speciaal uit Amerika, je moet wel bijzonder goed zijn in bed." zei hij met een lach maar Luna kon er niet mee lachen. Ze draaide haar direct om en duwde Sven tegen de kluisjes. Hij had een verschrikte blik. "Doe eens normaal." zei hij. 

"Jij weet helemaal niks." Luna spuwde de woorden uit. Ze keek hem nog een lange tijd aan en liet hem dan los. Ze liep terug verder in de gang, nog sneller dan daarnet. 

// 

Na school zat Luna aan het water met een sigaret in de hand. Ze zat te staren naar de eendjes die vrolijk hun moeder volgden. Ze had niet door dat Sven naast haar was komen zitten. "Het spijt me van daarnet. Je hebt gelijk, ik weet helemaal niks van wat er daar is gebeurd. Blijkbaar te veel. Ik zag het in je ogen, Luna. Ik heb nog nooit iemand zo kapot gezien."

Luna keek weg van de eendjes en slikte een prop in haar keel weg. "Het spijt me dat ik zo reageerde."

"Je hoeft niks te vertellen maar misschien helpt het. Ik weet dat Karen niet met je wil praten." Toen Luna niks zei ging Sven verder. "Je kan alles tegen me zeggen, ik ben een gesloten boek als je wilt." Hij gaf een duwtje tegen haar schouder. Luna liet een glimlachje zien maar het duurde niet lang tegen wanneer die ook weer weg was. 

"Ik heb in de gevangenis gezeten." begon ze en ze kreeg tranen in haar ogen toen ze er weer aan moest denken. Toen ze terug dacht aan de momenten dat ze niemand meer had. Sven zei niks maar ze hoorde dat hij was gestopt met ademen. "Ik heb twee mensen gedood." Ze keek hem aan. "Toen zij mijn lief hadden gedood. Haar naam was Lexa." Ze keek terug weg een slikte terug. "Het was een gewone schooldag. De zon scheen. We waren in de klas en hadden even pauze gekregen van de leerkracht terwijl hij nog een paar kopieën moest maken. Ik was Lexa haar haar aan het invlechten totdat we schoten hoorden. We wisten allemaal vanwaar het kwam. Het is geen verrassing meer in Amerika dat er geschoten wordt in scholen. We wouden gaan schuilen maar de deur vloog al open." Luna kreeg flashbacks. "Hij schoot niet. Hij riep alleen dat we allemaal op de grond moesten liggen. Lexa was bang en stond te trillen op haar benen. Ze viel en hij schoot op haar omdat hij dacht dat hij haar aanviel. Een kogel vloog recht door haar buik. Ik dacht er niet bij na en drukte op de wond maar het was te laat. Ze was al verdwenen." Er liepen tranen over  Luna haar wang. "Hij stond bevroren naar haar te kijken. Toen het tot me doordrong wat er allemaal aan het gebeuren was heb ik zijn geweer afgenomen en door zijn hoofd geschoten. Daarna ging ik op zoek naar de andere schutters want hij was niet alleen hoorde ik aan de schoten die nog steeds gelost werden. Het waren er in totaal 3. Ik schoot de andere in zijn rug en niet veel later stierf hij ook. Daarna ging ik naar de derde." Luna stopte haar verhaal. "Ik herkende hem." Terug stopte ze. "Het was Lexa haar beste vriend. Bob, de jongen van vanmorgen. Ik kon het niet. Ik kon het niet geloven dat hij dit kon doen. Ik schoot hem in zijn been en ben dan naar hem toegelopen om hem van zijn geweer weg te nemen. Ik sloeg in zijn gezicht en vertelde dat Lexa dood was door zijn schuld. Ik sloeg hem totdat mensen me van hem trokken. Daarna herinner ik me niet veel meer. Alleen dat ik niet veel later in de bak zat." zei Luna en ze keek terug naar de eendjes in het water. Sven zei voor een lange tijd niks. "Het spijt me zo erg, Luna." zei hij en hij had een krop in de keel hoorde ze. "Ga je dit ooit tegen Karen zeggen?" 

"Dat denk ik niet nee. Ik ben al meer dan een jaar dood voor haar. Het is niet omdat ik terug ben dat ik in haar leven moet zijn. Daarbij ben ik toch niet meer dezelfde." 

"Ze zou het tenminste begrijpen."

"Ze zou begrijpen waarom ik zo lang weg ben geweest ja. Maar ze zou niet begrijpen waarom ik nooit heb gezegd dat ik bisexueel was."

"Wat maakt dat uit."

"Niets, maar maakt het dan wel iets uit dat ik in de bak gezeten heb. Ik was er niet voor haar toen ze me nodig had. En dat ga ik mezelf nooit kunnen vergeven."

"Het lijkt erop dat jij haar meer nodig had dan zij jou."

"Ik heb niemand meer nodig. Ik ben gebroken."

"Heb je spijt dat je mensen hebt gedood?"

"Het enige waar ik spijt van heb is dat ik geen kogel door Bob zijn kop heb geramd. Het is niet dat er veel in zit."

"Ga je ooit luisteren naar wat hij te zeggen heeft?"

"Het is best van niet. Hij zij dat hij het kon uitleggen. Dat betekent dat hij er een uitleg voor heeft. Alsof hij er een goede reden voor heeft." 

"Wanneer krijg ik het verhaal van Lexa en jou te horen?"

Luna glimlachte aan de mooie momenten met Lexa. "Ooit."