You can't save someone who's already dead

deel 3

Luna kon niet geloven dat hij naar haar toe is gekomen. Ze wou terug naar haar plaats gaan maar werd tegengehouden door hem. "Je moet dit horen." zei hij terwijl hij haar tegenhield. Luna draaide zich om en keek recht in zijn ogen met een hatelijke blik. "Laat me los." zei ze zonder haar stem te verheffen maar de toon zorgde ervoor dat er een soort van dreigement in zat. Onmiddellijk liet hij haar arm los en zette hij een stap achteruit. "Ga weg en laat mij met rust. Ik wil je nooit meer zien of horen." zei ze verder en iedereen in de klas volgde aandachtig mee ookal wisten ze niet wie de jongeheer was. Alleen Luna wist dit. Ook Karen was aandachtig mee aan het luisteren en verstond er niks van. Misschien kon deze jongen haar ex zijn van in Amerika want Karen had hem nog nooit in België gezien. "Alstublief..." begon hij maar Luna onderbrak hem al. "Je weet wat ik met je andere twee vrienden heb gedaan, denk niet omdat ik je gespaard heb dat ik het alsnog niet kan doen." "Doe dat dan maar ik kan niet leven vooraleer je mijn kant van het verhaal hoort." zei hij. Luna liep de deur uit en botste met haar schouder tegen de jongen aan waardoor hij even zijn balans verloor. Iedereen liet haar gewoon gaan, dat leek het beste. Terwijl Luna door de gang liep sloeg ze hard tegen de kluisjes die tegen de muur stonden. Het maakte veel lawaai, het was luid genoeg zodat iedereen in de klaslokalen het ook konden horen. Luna liep de ene gang in en de andere terug uit. Maar na een tijdje kon ze het niet meer aan. De herinneringen kwamen terug en tranen begonnen te verzamelen in haar ogen. Ze liet haar vallen tegen de muur en steunde met haar ellebogen op haar knieën terwijl ze haar hoofd ondersteunde met haar handen. Het liefst wou ze gewoon terug in de tijd gaan, terug naar het moment waarop ze voor de eerste keer op Amerikaans land stond. Na een tijdje hoorde ze iemand naar haar toe lopen. Voorzichtig zodat Luna niet gestoord zou worden. Het was haar leerkracht van daarnet. Ze zette zich naast Luna. "Je hoeft niets te zeggen. Ik ben over alles ingelicht. Ik weet wat je hebt meegemaakt, Luna. Het enige wat ik kan zeggen is dat je dat niet verdiende. Niemand verdiende het. Ik snap je reactie op die jongen. Was dat Bob?" vroeg de leerkracht aan Luna. Luna leunde nu met haar hoofd tegen de muur en knikte. "Hoe komt het dat hij hier vrij rond loopt?" vroeg ze verder. "Geen idee." zei Luna en voor de rest zwegen ze beide. 

Later was Luna naar de toiletten gegaan om haarzelf op te frissen zodat niemand kon zien dat ze geweend had. Zo was Luna altijd al. Bang om haar gevoelens te tonen aan de wereld. Daarna is ging ze naar de volgende les. Toen ze het lokaal binnenliep keek iedereen natuurlijk weer haar kant op. Ze negeerde het en ging terug op haar plek gaan zitten. "Vandaag gaan we zelfverdedigingsles krijgen van een expert. Zouden jullie allemaal de banken willen verplaatsen zodat er in het midden een grote kring is?" vroeg de leerkracht en iedereen deed wat ze zei. We gingen allemaal in een kring zitten en ondertussen was de expert ook al toegekomen. Het was een man van dertig. Hij begon al kaal te worden en had een korte baard. Hij begon uitleg te geven maar Luna kon niet echt volgen. Ze moest de hele tijd denken aan Bob. Ondertussen had de man al iemand van de klas in het midden laten staan met een geweer in de hand. Toen hij zag dat Luna niet aan het opletten was duidde hij haar aan om ook naar het midden te komen. Luna stelde haar recht en ging naar het midden toe. "Het is de bedoeling dat je jezelf probeert te verdedigen terwijl deze jongeman hier een geweer op je richt. Toon eens wat jij zou doen." zei de expert en hij gaf de twee  wat ruimte. Milan richtte het geweer op Luna. Luna kreeg weer een flashback. Daar staat ze terug onder schot. Zonder erover na te denken nam ze snel het geweer af en richtte ze het op Milan. Milan was geschrokken dat zag je aan zijn reactie. Luna bleef hem  aankijken in de ogen. Zonder haar blik af te wenden deed ze de munitie uit de revolver en trok ze aan de hendel waardoor de laatste rubberen kogel uit het geweer vloog. Iedereen was geshockt. Luna smeet de munitie op de grond en schopte het weg met haar voet nog steeds al richtend op Milan. Het was net zoals in de film. Daarna gaf ze het geweer terug aan Milan en ging ze terug gaan zitten. Terwijl alle blikken terug op haar gericht waren.