"Jaehyun! Şu kutu senin değil mi? Al götür odana hadi!"
"Tamam anne ya dur bi!"
"Hyung neden senin odan daha büyük?"
"Çünkü ben senden büyüğüm Jaemin. Büyükler büyük odalarda kalır."
"Jaemin gel yemek yapmama yardım et!"
"Geliyorum anne!"
Jaemin yanımdan ayrılıp annemin yanına gittiğinde derin bir nefes verdim. Taşınma işlerinden nefret ediyordum. Bana ait olan tüm kutuları sadece yatak ve bir dolap bulunan odaya götürüp bıraktım. Elektronik aletlerimden başlayıp kıyafetlerime kadar dizdiğimde yerdeki kutuların çoğu boşalmış olsa bile kapalı kutular da yok değildi. Kutulara bakıp ofladığımda kardeşimin sesini duydum.
"Hyung, hadi yemeğe gel!"
"Geliyorum Jaemin!"
Yavaşça odanın kapısını hafif aralık bırakarak odadan çıktım ve kardeşimin yanına gittim. Yapabileceğimiz en hızlı şeyi yaparak bana ramen hazırlamışlardı. Anneme bakmadan masaya oturduğumda annemin nazik sesini duydum.
"Jaehyun bebeğim, lütfen bana böyle davranma. Youngho'dan uzak olduğun için mutsuzsun biliyorum ama taşınmak zorundaydık bebeğim. Lütfen annene kızma."
Kafamı aşağı yukarı salladığımda gülümsediğini hissettim ve ardından bana yaklaşan çubukları fark ettim. Daveti kabul ederek ağzımı açtığımda nefis ramen ağzıma girdi. Yemeğimi hızlı hızlı bitirip anneme baktım.
" Ben yoruldum uyuyacağım. "
" Tamam oğlum, Jaemin sende yoruldun canım. Hadi sende uyu!"
"Hayır ben uyumayacağım. Dışarıda bir çocuk var gidip onunla konuşayım."
Perdesiz camdan dışarı baktığımda yakışıklı ve serseri gibi duran bir çocukla karşılaştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
