SEVGİLİ KAHVERENGİ'ye,
Bir göz renginin içine dünyanın bütün renklerini sığdırmaktı aşk. Kahverengiye bakarken, maviye, yeşile, sarıya, elaya hükmetmek gibiydi. Kirpikleri, kahverengiyi koruyan, demir parmaklıklar... Ve dilerim ki bayım beni o parmaklıkların içine hapsedin, müebbete razıyım.
En güzel Mısra'ydı şüphesiz, Anıl'ın en güzel mısrası...
44. BÖLÜMDEN KESİT:
''Anıl?'' diye seslendiğimde ikimizde susmuş bir şeyler düşünüyorduk. Ben onu ne kadar sevdiğimi, bir gün ayrılsak bile onu hiç bir zaman unutmayacağıma dair hesap verirken, onun güzel kalbinden şu saatlerde neler geçtiğini merak ediyordum. Kara kara ne düşündüğünü belki de, ne düşünüyordu sahi böyle?
''Efendim canım'' sesi boğuk ve kısıktı.
''Ne düşünüyorsun?''
Ellerini saçlarımın arasından geçirip, okşamaya başladı. ''Hiç bir şey.'' diye mırıldanıp, saçlarıma öpücük kondurdu ve çenesini başıma koydu.
''Yalan söyleme düşünüyorsun işte'' diye ısrar ettiğimde, derin bir iç çekti.
''Sonları merak ediyorum.'' diye mırıldandı kendi kendine.
''Bir yazarın en son noktayı koyduğunda devam eden hayatları merak ediyorum. Hiç bir karakter o noktadan sonra bitmiyor Mısra, devam ediyor yaşamaya. Yaşıyor işte. Korkuyorum, nokta olmaktan. Benden sonra başka bir cümleye başlamandan korkuyorum. Anlarsın ya. Değişik hisler.''
''Ve bilmelisin ki, yazar noktayı koyduktan sonra başlayan cümle onun cümlesi değildir. Yaşamaya devam eden karakterde. Yazar noktayı koyup sayfayı kapattığında hepsi ölür Anıl. Mutlu son diye bir şey yok. Kitabın kapağı kapandığında hepsi ölür, teker teker. Sen nokta olduktan sonra, benim o sayfada çizgi olmam bile imkansız. Anlıyor musun beni?''
————-
Kitap kapağı için @kuyruklu_yldz19'a çok teşekkür ederim 💕
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saat Yönünde
Teen FictionMısra'nın kahverengisiydi Anıl, en sevdiği renkti. Gün gelip ellerine karışınca, onunla beraber uçuk ama fazla sıradan bir ton yakaladılar. Karıştılar, sevdalandılar, ayrılamadılar birbirlerinden. Yıllar canlarını yaktı ama ne aşkları eksildi ne d...
