Halil Cibran Antolojisi

KUM VE KÖPÜK

Düşünceler 

Durmaksızın yürüyorum bu kıyılarda, kumla köpüğün arasında. 

Yükselen deniz ayak izlerimi silecek, rüzgar köpüğü önüne katacak, ama denizle kıyı daima kalacak. 

Bugünün acısı, dünün hazzının anısıdır. Anımsamak bir tür buluşmadır. Unutmak ise bir tür özgürlük. 

Yüreğimdeki mühür kalbim kırılmadan çözülebilir mi? 

Sevgililer birbirlerinden çok aralarındakini kucaklarlar. 

Arkadaşlık her zaman için tatlı bir sorumluluktur, asla bir fırsat değil. Ancak büyük bir acı veya büyük bir sevinç senin gerçeğini açığa çıkarabilir.

İşte böyle bir anda ya güneş altında çıplak danset, ya da çarmıhını taşı. 

İnsanlık, sonsuzluğun dışından sonsuzluğa akan bir ışık nehridir. 

Şafağa ancak gecenin yolunu izleyerek ulaşılabilir. 

Gariptir ki, kimi zevklerin tutkusudur, acılarımızın bir kısmını oluşturan. 

Kişinin hayal gücüyle, düşlerinin gerçekleşmesi arasındaki mesafe, yalnızca onun yoğun isteğiyle aşılabilir. 

Cennet orada, şu kapının ardında, hemen yandaki odada;ama ben anahtarı kaybettim. Belki de sadece koyduğum yeri unuttum. 

Kuş tüyünde uyuyanların düşlerinin, toprak üzerinde uyuyanlarınkinden daha güzel olmadığı gerçeğinde,  yaşamın adaletine olan inancımı yitirmem mümkün mü? 

Bana kulak ver ki, sana ses verebileyim. 

Karşındakinin gerçeği sana açıkladıklarında değil, açıklayamadıklarındadır. 

Bu yüzden onu anlamak istiyorsan, söylediklerine değil, söylemediklerine kulak ver. 

Söylediklerimin yarısı beş para etmez; ama ola ki diğer yarısı sana ulaşabilir diye konuşuyorum. 

Yalnızlığım, insanlar geveze hatalarımı övüp, sessiz erdemlerimi eleştirmeye başladığında doğdu. 

Bir gerçek her zaman bilinmek, ama ara sıra söylenmek içindir. 

İçimizdeki gerçek olan sessiz, edinilmiş olan ise gevezedir.

İçimdeki yaşamın sesi, senin içindeki yaşamın kulağına ulaşamaz. 

Yine de kendimizi yalnız hissetmemek için konuşalım.