Chasing Him (Under Major Editing)

Kabanata 13

Cries
Bumalikwas ako nang bangon, mabilis na napatingin ako sa orasang nasa gilid ko, alas dies na pala nang umaga. Nakaramdam agad ako nang matinding gutom.

Naligo muna ako bago bumaba. Pumili naman ako ulit sa closet nang damit na isusuot, pinili ko ang puting bestida na off shoulder, na lampas nang kaunti sa aking tuhod.

Humarap muna ako sa salamin bago nilisan ang kwarto. Napasulyap ako saglit sa aking bag, kanina pa nagriring ang aking cellphone but I tried to ignore it.

Natatakot akong baka sina mommy ang tumawag. Biglang nabuhay ang mga suliranin na hindi ko na sana gustong isipin, pero pilit itong nagpapaalala sa akin.

Imbes na sagutin ang tawag, pinili kong tunalikod at mabilis na nilisan ang kwarto. Naabutan ko si Kuya na parang may malalim na iniisip. Hindi man lang nito napansin ang aking paglapit dito.

"Kuya!! Pukaw ko dito. Parang gulat naman itong napatingin sa akin at mabilis na tumayo at tinungo ang kusina. Naiwan akong nagtataka. Sumunod ako dito at naupo sa isang upuan.

"May problema ba?" Nagaalalang tanong ko dito. Nagpakawala ito nang marahas na hininga at tumingin sa akin.

"Mom and Dad will be here in a minute, they missed you." Diretsong sabi nito sa akin. Napatakip naman ako sa sariling mukha.

"Kuya, bakit mo naman sinabing nandito ako?" Reklamo ko dito.

"I need to pricess, mom is sick." Malungkot nitong saad sa akin, nanlulumong napatitig ako dito at napasapo sa aking bandang dibdib.

"Where is she Kuya, I want to see her, please! Mabilis kong sabi dito at tumayo. Mabilis na tumayo si Kuya at sumunod lang ako dito. Mabilis na nilisan namin ang unit nito at dali-daling sumakay sa nakaparadang kotse nito sa garahe.

Agad na pinaharurot ito ni Kuya patungo sa amin. Nauna na akong bumaba, at lakad takbo na pumasok sa bahay.

Mom!!, tawag ko habang binabagtas ang aming hagdanan. Nandito na ako mommy, Im sorry. Bulong ko sa sarili at mabilis na pumasok sa kwarto nito, nadatnan ko doon sina dad, Kuya Clark, at ang dalawang walang hiya nagpakita pa ang mga bwesit!!.

Tumayo si Dad at sinalubong ako nito nang yakap, isang tipid na ngiti lang ang naging tugon ni Kuya Clark sa akin. Tulog si mommy nang datnan ko doon, sabi daw nang Dr. kailangan daw nitong magpahinga. May lagnat kasi ito.

"How is she dad?"

"Don't worry iha, she's fine."
Dad said and tapped my shoulder, nilisan muna nito ang kwarto ni mommy at sumunod si Kuya Clark at si Romelle, naiwan ako at ang babaeng nagngangalang Renrose Lim.

I leaned my chin in my mom's bed, pinakatitigan ko lang ito, how much I love her. Isa-isang tumulo ang aking mga luha, I'm so sorry mommy, nabigla lang ako, I'm just hoping you forgive me, sa mga inasal ko noong nakaraang araw.

Ani nang aking isip. Narinig kong tumikhim ang babaeng fiancee kuno ni Romelle, hindi ako sumulyap dito, bagkus ay naiinis ako dito. I just can't help it, I do hate her!!

"Sana mapatawad mo kami." Basag nito sa katahimikan. Napasulyap ako dito at tinapunan ito nang matalim na tingin.

"Leave!!!! mahina pero may diing tugon ko dito. Agad naman itong tumayo at umalis. Muling bumukas ang pintuan nang kwarto ni mommy, hindi na ako lumingon pa kung sino man iyon.

Ang buo kong atensiyon ay nasa natutulog kong ina lamang. I caressed her hair quietly, and kissed her forehead.

"You really loved your mom." Ani nang baritonong tinig, biglang nagwala ang mga insekto na nasa tiyan ko, hindi ako nagkakamali, si Gabrielle, or may I say Romelle?? Tsk.tsk.tsk. sa isip-isip ko.

"I am, so much." Kapagkuwan ay sagot ko dito.

Naramdaman kung lumapit ito sa akin, napasulyap ako dito at nagtama ang aming tingin, biglang kumunot ang noo nito, at parang tila nag-iisip.

"You look familiar!!, maya-maya'y sabi nito.

Baliw!! Of course, eh magkakilala na tayo!!, nag MOMOL na nga tayo dati eh, bwisit!!! Sarap mo namang hambalusin!! Sigaw nang utak ko.

"I don't think so." Bagkus ay sagot ko dito at umirap dito.

"Tama nga si Rose, may pagkasuplada ka nga." Tugon nito.

"Rose??, kunot noong bigkas ko dito.

"Yeah, my fiancee."  May pagmamayabang nitong sagot, parang sinuntok ang dibdib ko nang kung ano nang sabihin nito ang salitang fiancee.
"Oh I See." Instead sagot ko dito.

Hindi naman ito nagtagal at nagpaalam na rin itong lumabas. Hanggang sa hindi ko namalayang nakatulog na ulit ako.

Nagising lang ako nang maramdaman kong may kamay na humaplos sa aking buhok, pungas-pungas akong nagising, at sumalubong sa akin ang nakangiting mukha ni mommy.

"Mommy,!, lumapit ako dito at umupo sa tabi nito. Ngumiti lang ito sa akin at humugot nang malalim na hininga.

"Princess, akala ko iniwan mo na si mommy." Malambing nitong tugon.

"Hinding-hindi iyan mangyayari mom, you know how much I love you!" Sabi ko dito at niyakap ito. Sa ganon kaming posisyon nang pumasok ang dalawa kong kuya, lumapit ito sa amin at nag-group hug kami.

1 hour later....
Ako at si mommy lang ngayon ang nasa silid, nagtataka man, but I'm willing to listen kung anoman ang gusto nitong sabihin sa akin, kahit sa loob-loob ko, abut-abot ang kabang nararamdaman ko.

Ngumiti ito sa akin na alam kong halatang pilit na may halong pait sa bawat ngiting ipinapakita nito sa akin. She reached my hand, at hinawakan ko naman ito nang buong higpit.

Na tila doon kami humuhugot nang lakas nang loob, nagpakawala muna ito nang isang malalim na hininga bago nagsalita.

"For how many years, pangarap kong magkaroon nang isang anak na babae, but sad to say, hindi na ako pwedeng magkaanak so the Dr. decided na tanggalin ang matris ko. May ovarian cancer ako at nasa first stage pa lang ito, noong ipinanganak ko na ang kuya mo. I'm sorry princess, kung tinago ko ang katotohanan sayo."

Hindi pa man natapos si mommy, alam ko na kung anong ibig ipahiwatig nito, muli kong pinisil ang mga palad nito at ngumiti dito.

"Stop mom!  Please wag mo nang ituloy kong hindi mo makaya." may pag-aalalang tugon ko dito.

"Princess, I really want to tell you the truth." Namilisbis ang mga luha nito sa pisngi, ganon rin ang akin. Hindi ko na ito pinatapos, total alam ko rin naman kung saan hahantong ang usapan naming ito.

"Mom, mahal na mahal kita kahit hindi pa ikaw ang taong nagluwal sa akin. Bagkos matapang kong sabi dito, maang na napatitig ito sa akin at bakas sa mukha nito ang pagtataka.

"Yes mom, alam ko na iyan noong anim, ewan ko lang kong ilang taon ako noon, doon nagsimula ang pagdududa ko, someone came to me at the park, iyong lugar kong saan tayo madalas magpicnic magkapamilya."

"She claimed na siya raw ang aking tunay na ina, but instead I pushed her away mom, natatakot lang kasi ako noon, and I'm really so sorry for her. Until now, I can figure out her face, its blurred in my vision."

"Anak patawarin mo ako, hindi rin namin alam kung sino ang tunay mong mga magulang. Nakita ka lang kasi noon nang mga katulong na iniwan sa labas nang malaking gate natin."

"Mommy!, kong mahal nila ako, hindi dapat sana nila ginawa ang iwan ako noon, wala akong pakialam kung sino man sila mom, ang importante sa akin, ikaw momm."

No princess, wag mong sabihin iyan, may rason kaya ka nila iniwan. Wag ka munang magtanim na kahit anomang galit diyan sa puso mo anak".

"I can't promise mommy."