GANGSTERS 2 (ROAD TO FOREVER)

CHAPTER 7: LA PARASEO

KRISTELL'S POV:

finally! naging maayos narin ang lahat, naging kakampi na namin ang mga dark stigma. sa ngayon, hindi ko pa nakakausap si kuya jaden
im sure hindi sya matutuwa kapag nakita nya ako, alam kong galit na galit sya sakin pero masisisi nyo ba ako?

FLASHBACK

"kris? i love you! mahal kita!"

"ano ba! hindi tayo talo! hindi mo ba yun naintindihan?"

"ano ba ang dapat kong gawin para matanggap mo ko?"

"wala"

END OF FLASHBACK

masakit para sa kanya pero masisisi nyo ba ako? mahal ko lang talaga si kibby non simula nung mga bata pa kami. hindi kami talo ni kuya jaden, i was 14 years old that time at sya rin ay nasa 23. diba anlayo? oo! age doesnt matter as long as mahal nyo ang isat isa pero hindi eh! dahil hindi ko sya minahal.

"iniisip mo na naman ba ako?" muntik na akong mahulog sa inuupuan ko takte!

"what the hell are you doing here?" nakakapagtaka lang kasi dahil hindi naman to pumapasok sa classroom namin maliban na lang kung may i-anunsyo sya.

"uhm hihiramin ko lang yu-------

"hey! ang aga pinsan ah! miss na agad?" biglang sulpot ni gayle punyeta!

"tsk! ang sakit nyo sa mata" nakangusong wika ni matrix

"ano ba talagang kailangan mo?"

"hihiramin ko lang yung cellphone mo" napabuga naman ako ng hangin

"cellphone lang naman pala eh--- pero bakit?" anong klaseng pakulo na naman ba to?

"daming satsat... akin na" wow! demanding
kinuha ko ito na nasa bulsa at inabot sa kanya, mabilis naman nya itong kinuha at nagmamadaling umalis. problema non?

pagkatapos ng klase namin, nauna akong bumaba at tinungo ang office... may naiwan kasi akong importanteng gamit. di ko rin akalain na nandito pala sya.

"okay ka lang ba?" nag alalang tanong nya

"oo naman" pagsisinungalin ko
bigla na lang kasing nagbago ang pakiramdam ko, nanginginig ang buong katawan ko. ang lamig kahit wala namang aircon dito.
umupo ako sa couch habang yakap-yakap ko ang sarili ko.

"sandali lang ha" wika nya
sinara nya ang mga bintana, ni-lock ang pintuan at pinatay ang mga ilaw, pati narin ang electric fan
tanging flashlight lang ang nagbibigay liwanag

"a-ano b-bang g-ginagawa m-mo?" nangangatal na wika ko
hirap narin akong magsalita dahil nanuyo ang lalamunan ko

"para sa kaligtasan mo" sambit nya
tumabi sya sakin, dahan dahan nyang tinanggal ang t-shirt ko kaya hinahawakan ko yung kamay nya para pigilan sya. bago paman ako makapagsalita ay agad nya akong naunahan

"trust me" bulong nya na syang nagbibigay init ng buong sistema ng katawan ko

hinahayaan ko sya hanggang sa wala na akong damit pang-itaas.
dahan dahan nya akong niyakap, ngayon ko lang napagtanto na pareho pala kaming half naked.

ilang sandali ang lumipas ay nanatili parin kami sa ganitong posisyon, medyo maayos narin ang pakiramdam ko.

"k-kris? h-hindi k-ko n-na k-kaya" alam ko ang salitang binibitawan nya

"sige lang... mapipigilan ba kita?" may halong pang-aasar na wika ko
mabilis nya akong itinulak kaya napahiga ako sa couch, alam kong kanina lang syang nag-iinit pero pinigilan nya lang hanggang sa hindi na nya kaya. pumatong sya sa ibabaw ko at binigyan nya ako ng mapusok na halik

"why so hot babe?" bulong nya with husky voice
hinahayaan ko lang sya sa ginagawa nya medyo nakakatulong rin to sa pagpagaan ng pakiramdam ko. until we reach the climax

"i love you" hindi ko alam kung saan nanggaling ang mga salitang yun, kusa lang lumabas sa bibig ko

"i love you since birth" sambit nya habang nanatili parin sya sa ibabaw ko
natawa naman ako sa sinabi nya haha

"ngayon lang kitang nakitang tumawa" nakangiting wika nga

"tumayo kana nga! ang bigat mo" saad ko habang pilit syang itinutulak

"no problem" bungad nya saka sya tumayo
sumunod naman akong tumayo para kunin yung mga damit ko na nasa sahig kaya lang pinigilan nya ako

"ako na" wika nya

"fine" tumayo naman sya saka nya pinulot ang mga damit, pagkatapos lumapit sya sakin habang bitbit nya ang mga damit
kukunin ko na sana pero agad rin syang nagsasalita

"ako na" napabuga na lang ako ng hangin bat ba ang weird nya ngayon?

"bago mo sya hubaran, dapat marunong ka ring bihisan sya" sambit nya habang binihisan nya ako

"nagpaparinig ka ba?" sarcastic kong wika

"bakit? natamaan ka ba?" napailing na lang ako tsk!

"kailangan ko palang umalis" saad ko at tumayo

"na naman? saan naman?" tanong nya

"sa mansyon... may pag-uusapan kami ni kharis" may mahalagang bagay pa kaming aalamin

"lage naman eh" ang kaninang masayang mukha ay napalitan ng lungkot, rinig ko pa ang mabigat nyang hininga. lumapit ako sa kanya at niyakap sya sa likod

"uuwi naman ako sa bahay eh"

"lage mo lang yang sinasabi" aish! bat ba ang OA nya ngayon?

"pangako" sambit ko habang hinigpitan ang yakap

"pangakong hindi kana babalik?" ng dahil sa inis ko, tinulak ko sya at padabog na kinuha ko ang bag
akmang aalis na ako pero niyakap nya ako likod

"im sorry... takot lang talaga ako... takot akong mawala ka" gusto kong makilig pero tae! bat di ko kaya?
direktang hinarap sya at binigyan ng smack kiss

"just trust me" pabulong na wika ko

"may magagawa pa ba ako?"

"bye" pagpaalam ko

"mag-ingat ka please... syanga pala, yung cellphone mo nasa bag, tawagan mo ko kapag may kailangan ka" wika nya
tinangoan ko lang sya bilang pagsagot saka ako umalis at tinungo ang parking lot kung saan nakaabang ang kotse ko, napangiti naman ako ng makita sya

"aalis ka?" tanong ko

"hell yah! may ipapagawa na naman si kuya jaden sakin, baka gusto mong sumama? para naman makapag-usap kayo ng maayos" bigla akong natahimik sa totoo lang, hindi pa ako handa

"wag muna ngayon, masyado na akong busy this weekend" mas uunahin ko muna ang trabaho ko saka na muna si kuya jaden, marami pa namang araw

"buhay assassin nga naman oh" natatawang wika nya

"mauna na ako, baka magalit pa si kharis.. bye"

"pakisabi narin kay kharis na.... thank you" nakayukong wika nya

"sure" pumasok ako sa kotse at pinaharurot papuntang mansyon, kinuha ko muna yung bag ko para kunin yung cellphone

"teka! hindi naman to sakin ah" wika ko ng mapagtanto ko kung kanino ito

"ang hinayupak na yun! aish! "