Słodkości do herbaty

HxH, HisoIllu (#1)

Napisane z życzenia sakuja_3~

W sumie, to nie chodziło o to, że Hisoka miał nieprzyjemny głos.Pomijając jego bezwstydnie kokieteryjną barwę, mógłby uchodzić za umiarkowanie znośny. I właściwie, to nawet nie fałszował specjalnie. Melodia, którą nucił pod nosem, przekraczając próg apartamentu, choć niewątpliwie irytująca, także nie niosła w sobie nic alarmującego.

Czemu więc Illumi, od momentu w którym tylko usłyszał pierwszą nutę,akompaniującą otwarciu drzwi odczuwał niewytłumaczalny n i e p ok ó j?

Może miało to związek z ulegającej zmianie pogodzie; wahania ciśnienia niekiedy wpływały negatywnie na nastroje. Może winić należało odpychająco szeroki wyszczerz klauna w nonszalanckim kroku zostawiającego za sobą przedsionek korytarza, a może papierową torbę na zakupy, którą, wmaszerowawszy do salonu demonstracyjnie oparł na stoliku do kawy, tuż obok kubka z zieloną herbatą Zoldycka, nieomal wylewając zawartość na panele.

Bez względu na powód w każdym razie, wszystkie komórki smukłego jestestwa bruneta trąbiły na alarm. Błazen musiał najwyraźniej przyuważyć nieufne spojrzenie taksujące pakunek, bowiem błysnął rozbrajającym uśmiechem i – ku dezaprobacie czarnookiego –musnąwszy ustami tasiemkę czarnych włosów oznajmił;

- Kupiłem ci prezent, kwiatuszku ♣!

Illumi pomyślał o rzeczach, które za prezent mógłby uznać on, a później tych, którym podobne miano przypisać mógłby Morou. Nie znalazłszy zbieżności zmarszczył nos i przesunął się w głąb fotela, przezornie zabierając z sobą naczynie z płynem.

- Nie chcę.

Niezrażony deklaracją mężczyzna jednak przystąpił do bebeszenia nieszczęsnej torebki z zawartości.

- Aj, nie bądź taki~ - zaszczebiotał radośnie. - Sam dla ciebie wybrałem! - oświadczył, wydobywając zakup na światło dzienne.

Które, najwyraźniej nie znajdując w sobie litości dla oczu skrytobójcy, wyraźnie obrysowało kontur oraz przydało kolory kompletowi bielizny. Nie byle jakiemu jednak, lecz kompletowi pokrytemu zabawnymi kreskówkowymi kociętami, baraszkującymi po materiale jak pod wpływem kocimiętki, z falbanką u górnej krawędzi majtek, a nawet dwoma czy trzema kokardkami z turkusowej tasiemki. Kompletowi ponad wszelką wątpliwość zresztą damskiemu.

Po chwili milczenia, Zoldyck w końcu podjął próbę znalezienia rozsądnego argumentu wyjaśniającego obecność fatałaszka w ich konkretnym salonie, w Hisoki konkretnych dłoniach.

- Chyba pomyliłeś torby z innym klientem w sklepie.

Wyszczerz pajaca, jeśli to w ogóle możliwe, tylko zyskał na szerokości.

- Mój słodki, naiwny Illumi, zapewniam cię, że pomimo niezwykłej przenikliwości umysłu tym razem nie masz racji ♦

- Nie założę tego – zapewnił, wywierciwszy w zestawie kilka dziur wzrokiem.

Magik uniósł z kpiarskim powątpiewaniem brwi.

- Nie zmusisz mnie.

Śmiech.

- Cholera – mruknął, chowając nos w kubku i nie bez poczucia beznadziei zaczynając kombinować, jakby draństwo unicestwić, zanim Morou sobie tylko znanymi sposobami jak zwykle osiągnie co mu się żywnie podoba.

To będzie długi, ciężki dzień.