ŞEYTANLA ANLAŞMA

1. Bölüm:*

     O günün, geçen günlerden farkı yoktu. Sabah annemin ‘’Hayato, kalk okula geç kalacaksın!’’ demesiyle uyandım. Annem kahvaltıyı hazırlamış ve beni bekliyordu. Sofraya oturdum ve annemin bana her gün hazırladığı krepten iki tane yedim. Sonra üstümü değiştirip, aceleyle evden okula gitmek için çıktım. Kendi kendime ‘’Yine öğretmen geç kaldığım için bana kızacak...’’ diyordum. Okula vardım, sınıfın kapısını çaldım ve içeri girdim. Öğretmen yine beklediğim gibi ‘’Geç kaldın, hep geç kalıyorsun, lisedesin artık çocuk değilsin, daha dikkatli davranman lazım.’’ dedi. Özür diledim ve yerime geçtim. Aynı geçen günler gibi sıkıcıydı o gün de... Ya da ben öyle zannediyordum. Sonradan olacaklar aklımın ucundan bile geçmedi. Zil çaldı karnım biraz açtı sonuçta evde doğru dürüst kahvaltı yapamamıştım. Sadece iki tane krep yiyebilmiştim. Kantine gittim. Bir simit ve çay aldım. Her zamanki gibi tek başıma oturup yedim. Çünkü fazla arkadaşım yoktu. Çekingen biriydim. Hatta sporlarda bile beni aralarına almak istemezlerdi. Hoşlandığım bir kız bile vardı. Adı Kaori’di... Aynı sınıftaydık. Ama benim yüzüme bile bakmazdı, çünkü her kız gibi o da havalı erkekleri beğenirdi. Ben ise onun aradığı özelliklerde değildim. Okul bitti, içimden ‘’Oh, en sonunda eve gidebilirim.’’ dedim. Sonra ‘’Ama yarına çok ödev var. Bugün bitirmeliyim onları... Neden son güne bıraktım ki...’’ deyip durdum. Eve gelmiştim artık. Annem "Bugün günün nasıl geçti?’’ dedi her zaman ki gibi. Ben de ‘’İyi geçti.’’ deyip konuyu kapattım. Annem tekrardan konuşarak: ‘’Okulda bir şeyler yedin mi? Aç mısın?‘’ dedi. Ben de ‘’Evet yedim. Aç değilim.’’ dedim. Odama çekildim kapıyı kapattım. Kendi kendime düşünmeye başladım. Neden pek arkadaşım yoktu? Neden güzel kızlar havalı erkeklerden hoşlanıyordu? Ya da ben neden çekingendim? Bu soruların cevaplarını bulmak için düşündüm. Cevap bulabilirsem, belki de Kaori ile konuşabilirdim. Ama bir şey bulamadım. Kendi kendime ‘’Sanırım bu doğanın döngüsü...’’ dedim. Herhalde okulda fazla yorulmuşum, biraz sonra uykuya daldım. Uyandığımda akşam olmuştu bile. Canım sıkılmıştı, biraz gezip hava almak istedim. Annem ‘’Baban dönmeden evde ol.’’ dedi. Sonra müzik çalarımı da alıp evden çıktım. Sahile doğru gitmeye başladım. Hem müzik dinliyor hem de geziyordum. Babam eve geç dönerdi, yani ‘’Babam dönmeden zaten ben eve dönerim’’ diye düşünüyordum. Ama olacakları nereden bilebilirdim ki?