Titreyen bir tebessümle yanaşmıştı okumak için can attığı her satıra, ürkek davranmak zorunda olduğunu hissetmişti. Kelimeler hazır mıydı? Dokundu elleriyle kavrayarak iki yanından,biraz ısınmıştı sanki ortam. -Pardon?Camı açabilir misiniz?- Yoğun bir düşünceyle yanaşmıştı.Emin olmak istedi önce kendinden sonra da dokunmak için can attığı kelimelerden. Bir an göz göze geldi. İstekliydi her tahrik edişine kelimelerin… Ve arzusunu hissetti tüm benliğiyle her satırın. Gözlerini karanlığa armağan etti ve derin bir iç çekti sanki derinlerdeki o her zaman cevap aradığı ses sonsuza kadar ant içmişti tek kelime etmemeye. Dudaklarına hükmedemiyordu artık, dudakları onu terk etmişti.. Konuşarak vakit kaybetmek istemiyordu… Üçe kadar saydı ve korktuğu her satırın gitmesini diledi. Gözünü açtığında yoklardı. Merak ediyordu. Bir de mi gitmişti üçte mi? Peki ya gittikleri yerde bıraktıklarını ne yapacaktı? Onlarla tek başına savaşamazdı. Cesaretini toplayıp yanaştı narin davranmaya çalışsa da incitiyordu. Ruh hali onu çoktan terk etmişti. Sadece ihtiyacı olan tek bir hamlelik cesaretti. O cesareti de çoktan kendinde bulmuştu ve dudaklarını yanaştırdı. Tüm gücüyle kelimelere sarıldı.. Herkes gitse de onlar orada olacaklardı.Biliyordu. Dudaklarını dudaklarına değdirirken ürkek bir çocuk edasıyla kızardı. Dans ediyordu sanki dudakları.Sağ eliyle kavramıştı belinden narin ama güven verici bir şekilde kendine daha da yaklaştırdı ve raks etmeye devam etti her bir kelimeyi tek tek sindirerek dudaklarına… Sindirdiği her kelime boynuna resmediliyordu.. Düşünemiyordu artık, beynini ele geçirmişti o delice elde etme arzusu… Tüm hislerini virgüllerle, noktalarla paylaşır olmuştu… Her cümlede kendini kaybediyor ve aynı zamanda kendini buluyordu. Korkuyordu, ama korkmamalıydı…
Her sayfa başka bir fırsatı sunuyordu ona. Dudakları morarmaya başlamıştı artık sayfaları,ıslak vücuduyla çevirdikçe.
SemihYücel
