FortiBella: OROMAWA

T W O : Demon-like punk

Naomi

"Seven eleven everyday." malumanay na sabi ko sa kakapasok lang na costumer. I rang their items and put it in the bags, "Thank you, I recieved 500 pesos. . ." Dahan dahan kong pinindot ang kahera at nilagay ang pera, I gave them their change and thank them once again. "Please come again." Sabi ko sa kanila ng palabas na sila ng pinto.

Nakakagulat. Hindi ako pumasok sa CR ng paulit ulit ngayon. O kahit nag alcohol o sanitizer. I didn't bother washing my hands, or minding the germs. Eh ano naman kung may germs diba? Normal lang naman na may germs sa mga bagay. It builds immunity. Umupo ako sa stool na nasa likod ng counter, I looked at the time. 2:38 AM palang, huh? 10 PM hanggang 6 yung shift ko. Usually pag walang costumer, kasi wala naman talagang costumer mga ganitong oras, umiidlip idlip ako madadagan lang yung tulog ko. Kasi 10 AM may klase ako, tapos ano. . .

Ngayon ko lang napansin ang kulay pink na payong na nasa ibaba ng counter. Yang pink na payong na yan.

Kanina, dahil irregular student ako, kadalasan 10 AM hanggang 6 PM yung klase ko, self-study ako sa ibang mga subject na hindi ko kayang pasukan, tsaka may night class. Kasi nga may trabaho ako mula 10 PM hanggang 6 AM, tapos matutulog ako ng ano, tatlong oras—pinaka mahabang tulog ko na ang 5 oras, kaya nilulubos lubos ko na kapag sabado o linggo. . .

Teka nga lang.

Kaninong payong 'to? Hindi naman pwedeng kay Marie, baka sa costumer?Saan ko nga 'to nakita? 'Tsaka, may nangyari sakin kaninang hapon diba? Ano nga yun? Grey na palda, tapos pink na payo—

Napatayo agad ako at binati ang kakapasok lang na costumer. "Seven eleven everyday?" I hesitated.

The girl who just entered has dyed dark red hair, naka red pa na lipstick. Naka grey na plaid skirt, white na t-shirt at naka itim na school shoes, yang uso ngayon na lace-ups o ano ba tawag diyan. Naka suot din siya ng fishnets, maikli ang buhok niya naka may naka clip sa likod, at naka shades siya at baseball cap.

May araw ba ngayon? Tanong ko sa sarili ko. But the one thing I noticed. She's holding a red umbrella. Oh, also she's chewing bubblegum. Ngumiti siya habang ngumunguya, ngumiti din ako sa kanya.

Pumunta siya sa mga rack ng pagkain, pinaglalaruan pa niya ang payong habang nag lalakad paikot sa mga rack. She's slightly humming a song.

Napahinga ako ng malalim ng lumapit siya sa harap ko at naglapag ng isang tub ng strawberry icecream sa counter. Tahimik na ni-punch ko 'yon at nakangiting sinabi sa kanya ang total.

"You're Naomi right?"

I flinched when she suddenly said that, her voice was rough.  'Yung tipong tough girl talaga, boses palang. I smiled. "Opo," sabi ko, "Eto lang po ba?" Paano niya nalaman pangalan ko? Well duh, name tag.

She took four packs of chewing gum and grinned while dropping them on the counter, "I don't get her," she murmurred, "I don't see why she thinks you're anything special," she leaned over the counter and took her glasses off, "Like me." She whispered.

My mouth fell open. Diyos ko po, what the? I've encountered a demon.

Her eyes are glowing red, just like her hair. I slowly took a step back. I was so taken aback that I didn't know how to react anymore. She chuckled and her eyes suddenly turned to common brown. Sinuot niya ulit ang shades niya at umabot ng paper back mula sa likod ng counter. She's smirking while she put the items on the bag. My heart was beating so fast, but I tried so hard to calm myself down.

"See you." She said as she drop a thousand bill on the counter and walked towards the exit.

I sharply breathed in.