FARKLI (ASKIDA)

4. Bölüm

Multimedia; Marlon, Onessi, Nicholas(ağağağ)

@shamrock1309 ve @rissapole sizi çok seviyorum biliyor musunuz? Biliyorsunuz. Bencede bilmelisiniz. Hiah hah hah. Sizde olmasanız yazmaya üşenirim ama şevk geliyor :D Diyorum ki, ecem kaldır o poponu ve bilgisayarı aç, yazmadanda kalkma.

Neysem,

HERKESE İYİ OKUMALAR.

(Lütfen oy verin, hikayemiz öksüz ona yardım edin khfnbdjk)

--------------

"Çok fazla konuştun sen." Adam, yüzünü buruştururken bile gülüyordu bu genç kadına. Komikti çünkü ve bunu yeni fark ediyordu. Katildi, evet ve insanları vurma hobisi vardı, yine evet ama genç adam o kabuğun altında bambaşka bir şey görüyordu.

"Hadi gidelim bir an önce. Nereye gidiyoruz?" Şaşkınlıkla etrafına bakınıyordu genç kız.

"Kimse bir yere gitmiyor." Saçları yeni yeni kırlaşmaya başlamış bir adam girdi odaya. Tüm uğultular sona erişi genç kızı şaşırtmıştı. "Kız sen misin?" Afallamıştı kız.

"Ben, kızım." Arkadan gelen kısık bir gülüş duymasıyla başını hafifçe geriye çevirdi, meraklı gözleri sesin sahibini buldu. Onu barda izleyen adamdı bu. Daniella ondan hoşlanıyordu ve sürekli ona sipariş götürmeye çalışıyordu ama ne yazık ki genç adamın bakışları başından beri kızın üzerindeydi.

"O anlamda sormamıştım." Saçlarında kırlar oluşan adam ensesini kaşıyarak gülümsedi. "Yani sen Onessi misin? Silah kullanan kız?" Genç kızın kaşları çatıldı ve elindeki silahın kabzasını sıkarak özgüvenli bir sesle konuşmaya başladı.

"Ben Onessi'yim evet. Ama silah kullanan kız mıyım? Hayır. Peki ben kimim? Ben bir kiralık katilim. Öyle görünmediğimi biliyorum, ben ateşli silahlar alanındayım, katilliğin bir alanı varsa tabi. Ama 'silah kullanmak' tabiri yanlış olur, ben o silahla şaheserler yaratıyorum. Onunla yaşıyorum, onu yaşıyorum. Çelimsiz ve zayıf gözüküyor olabilirim ama beş dakikadan daha kısa bir süre de sizi öldürebilirim hatta düşüş açılarınızı bile ayarlarım. Yere öyle bir yığılırsınız ki, bedenlerinizle kendi adımı yazarım." Kızın sırıtışı tüyler ürperticiydi. Odadaki herkes dehşet içinde bakıyordu kıza ve bu kızı gururlandırırken Marlon'ı rahatsız ediyordu. Erkeklerin çoğu bambaşka bir gözle bakıyordu çünkü ona. Bakışlarındaki vahşiliğe şimdi bir de kişiliğindekileri eklemişti. Ama bununla yetinmeyecekti genç kız, asla yetinmezdi. "Peki ya siz..." Silahı her birinin üzerinden tek tek gezdirdi. "Siz kimsiniz?"

"Adım, David. Bu topluluğun başıyım. Sana bizimle ilgili bilgi verebilirim ama ancak yanımızda duracağına söz verirsen. Şartlarımız var ama senin gibi birine daha çok ihtiyacımız var."

"Önce sözümü istiyorsunuz yani? Ben burada isteyerek bulunmuyorum, eğer farkındaysanız."

"Evet, farkındayım ama seni bırakamayız çünkü sana ihtiyacımız var."

"Ne konuda? En azından bunu öğrenmeliyim, değil mi?"

"Sana üstü kapalı bir şekilde anlatacağım. Biz, hepimiz bir şekilde devletten zarar gördük ve bunun karşılığını istiyoruz. Bir şekilde eski halimize dönmek istiyoruz."

"Bana gayet normal gözüktünüz."

"Ama değiliz. Öyleydik ama artık değiliz. Farklıyız hem de çok." Genç kızın yanındaki Marlon daha fazla dayanamıyormuş gibi kızı kendine çevirdi.

"Bak Onessi, biz senin gibiyiz evet. Ama dışarıdan. Dışarıdan öyle gözüküyor fakat ölüyoruz. Zaman geçtikçe ölüyoruz. Bu insanların ölümü gibi değil..." Derin bir nefes aldı genç adam. "Biz denek olarak kullanıldık ve üzerimizde denedikleri şey bizi bir şekilde daha güçlü ve daha hızlı kılıyor ama ölüme daha çabuk ilerliyoruz."