MAGİ : Sonsuz Başlangıç

ARAF

Hepimizin hayatında neden hala yaşıyorum sorusuna maruz kaldığı bir anısı var sanırım. Neden hala ölmedim. Neden yapamıyorum. Neden yalnız kalan hep ben oluyorum. Neden?

Kavuşamadığım kim varsa sahip olamadığım ne varsa keşke yok olsa. Keşkelerin olmadığı bir yer istiyorum. Benliğimin sonsuzlukta kaybolduğu kimsesizliğimin kimlikte bir yeri olmadığı yalnızca ben olduğum bir sonsuzluk istiyorum.

Elimde olsa da bu geceyi yok edebilsem.Geçmişimin en nankör günü 11.11.2011... Beni; içimdeki canavarı kabul edecek bir ülke, kasaba, bir yerküre yok mu? Elimdeki öfkenin verdiği o titreme, kalbimdeki acının verdiği o sızı, aklımdaki anılarımın verdiği fırtına. Sanki olmamam gereken bir dünyadayım. Zaman ve yer seçiminde bir yanlışlık yapmışım. Dünya denen hiçlikte kayboldum.

13.11.2011

Aklımda hala ona yalvarışlarım var. Kapana kısılmış fareden farksızdım. Sesimi duyurabilmek için boğazımı tırtıklayan çığlıklarım. Gözlerim açık yürüyorum ama gözümdeki film farklı. Kaçak yaşanan iki gece. Başrol ben mekan farklı acı aynı. Sokaktaki Arnavut kaldırımının çıplak ayaklarıma verdiği duru hissi bile içimdeki yangını azaltmıyor. Dağınık saçlarım bu yangının altına odun atıyor sanki. Sokakta sersemlemiş bedenimi zorla sürüklüyorum. Yok olmak istiyorum. Karanlıkta yok olan kelebekler gibi zalimce günün sonundaki ölümümü bekleyip kozamdam yeniden doğmak istiyorum. Doğup büyüdüğüm şehrin sokakları bile yabancı olmuş bana.. Ama duramam yerimde. Çekip gitmem gerek. Yolun sonu aydınlık gerisi cehennem.. geri dönüşü yok artık. Koş raya koş. Koş. Koş..

- Kaçamazsın bizden bu dünyadan. Ölümünü kabullen artık küçük kız. Bırak bu Azrail işini yapsın. Hadi saklanma artık...

- (git burdan.. lütfen lütfen)

Saklanan ben değilim bu sahnede bana biçilen rol bu.yorulan ben değilim bedenimin ölü çığlıkları bu.

- Küçük kııızz. İnsanoğlusun görünmez değilsin sen. Hadii ...

- -Kızı buldun mu Azrail ?

- Hayır. Işığını göremiyorum. Sönmüş olmalı. Onu iki gün önce yakalamalıydın.

- -İki gün öncede ışığı yoktu.

- Bu mümkün değil!

- -Neden bana inanmıyorsun?

- (bu elbiseyi giymemeliydim. Biliyordum çok parladığını işte.)

- Gidelim ! Artık arayamayız gün doğmak üzere..

- -Tamam

Kalbim artık bedenimden çıkmaya hazır bir bomba gibi. Sakin ritmik ama tehlikeli. Şüphesiz insana yaşadığını hissettiren tek şifre. Gece düşmanım nefesim muhpirim Azrail celladımsın. Sesini duyuyorum. Göremiyorum yoksun. Yoksun çünkü. Hiç varolmamışsın... Sana inanmamı bekliyorsun. Sen delirdiğimin kanıtısın. Yok olmak istedim. Evet ölmek istedim. Ama korkmak istemedim.

 - (Lütfen bana biri yardım etsin. Bildiğim dünya bilmediğim bir labirent oldu. Delirmek istemiyorum. Artık bu sesleri duymak istemiyorum. Lütfeeen.

Bu gecenin tek şahidinin ben olması. Çığlık atmak isteyecek kadar boğuluyorum sanki. Bedenim susuz kalmış bir köpek yavrusu kadar bitkin halde. Oturmak toparlamıyor bedenimi sanki , olan tüm enerjimi de elimden alıyor. Esen rüzgarla beraber gelen çığlıklar. Kabaran bulutlar. Sesiniz beni korkutamayacak kadar gerçek. Tebessüm etmeme yetecek kadar gerçek. Bulutların içindeki çığlıklar bile bastıramıyor sesinizi. Sanki orkestra şefi olmayan bir müzikal gibisiniz. Biraz daha zorlasanız birşeyler söyleyebilecekmişsiniz gibi. Yükseldikçe duyar gibiyim.( Sanırım deliriyorum. Bir bulutla konuşmaya çalışıyorum. Bir dakika. Konuşuyor mu?.. )

 - Beni mi çağırıyor bu?

 -- Rayaaa!! Rayaa!!

 - Raya? Nasıl?

Kum saatinin son kum tanecikleri düşmek üzereydi artık. Zaman kavramının bittiği yerdeydim besbelli. Bedenin ruhla birlikte gideceğini bilmiyordum öbür tarafa. Gökyüzüne yükselirken herbir gözeneğimden içeri giren hava. Herbir tüy parçasında hissettiğim rüzgar. Beni aşağıya bakmaktan alıkoyuyor. Geride bıraktığım yerin dünya olmadığını biliyormuş gibi bakmadım geriye. Teslim olmak yapılacak en iyi hamle sanırım. Geride bıraktıklarım sadece beni geride bırakanlar..

Artık gözlerimi açıp herşeyi kabullenme zamanı. Cennet mi cehennem mi ? Payıma düşen hangisi acaba. Yavaşça aralanan gözlerimi rahatsız eden bir ışık. Güneş mi bu? Fazla sıcak bedenimin içini eritiyor sanki. Sanırım cehennem yolcusu kalmasın! Cehennem için bu çöl toprakları fazla lüks gibi. Sanırım daha garip olan yanımdaki koca yuvarlak. Koca yuvarlak? Bu bildiğimiz ay mı? Yakınımda durunca dünya gibi. Önümde güneş arkamda ay. Bir yanda aydınlık diğer yanda karanlık.. bir şeçim şansım var. Beni yavaş yavaş eriten aydınlık mı korkutan yalnız karanlık mı? Karanlık taraf sanki benimle konuşmaya çalışıyor.

 -- sesime gel Rayaaa! Bana gel! Raya!!

 -(sen kimsin? Adımı nerden biliyorsun?)

 --Rayaa! Evine hoş geldin Raya.

 -(nerdeyim ben böyle. Burada ne olmuş böyle. Bu koku! Ooovv ..

İçimdeki ses savaş kokusu böyle bir şey galiba diyor. Her yer kırık dökük sahipsiz bir köy gibi. Nefesim dahi yankı yapıyor. Durum gitgide daha ürpertici bir hal aldı sanki. Sanki etrafımda bir çift nefes benimle alay edercesine takip ediyorlar. Burada çok sesli bir sakinlik hakim sanki. Sessiz çığlıklar ortalıkta dolaşıyor. Bir gelip bir yok oluyor. Kimse yokmuu! Bana seslenen kimdi?

- Hwo are u? There are u? Dilimizi bilen? Yok galiba..Çok güzel.

--  Rayaaaa..

- Kimsin sen. Neresin..

-- Evine hoş geldin Rayaa!

- Nerdesiiinnn

-- Evine dön Rayaaa. Işığı takip et..

- Sen kimsin? Cevap ver ! kimsin sen?

--Karanlığa ait değilsin!

Güneş bir yıldız gibi sönmeye başladı.adımlarım öne doğru gitsede güneş geriye gidiyor. Ama yaklaştıkça eritiyor bedenimi. Yok ediyor beni. Öyleyse ölmedim.. çünkü hala canım acıyor..

- Bu da ne? Aaa ! ayağım. Ne oldu?

Her şey tersine döndü bir anda. Salıncak gibi sallanıyor ama durmuyor. Acıyan bir bacak şaşıran bir çift gözüm cevap bekliyor. Bulanık bakışlarıma bir ışık takıldı. Yok bir insan. Evet evet bir insan olmalı. Hatta bir oğlan. O ışık da ne?

- Heeeyy! İndir beni. Dilimizi biliyor musun? İndir beni diyorum. Dur bir dakika ne yapıyorsun. Ne yaptın boynuma? Aa acıttı!

-- Yanlış taraftasın. Bedelini  ödemelisin!

- Ne tarafı , ne bedeli. indir beni hemen! İndir diyorum.

-- Geldiğin yere dön. Aydınlığa. Güle güle. Sonsuza dek ..

- İndir beni. İmdaaat! Yardım edin. Nerdeyim ben...

...... ARAF ......