- მომენატრე_ მითხრა და ეშმაკურად გამიღიმა.- შენ?
- ძალიან._ ვუთხარი და იმ ხელზე ვუკბინე, რომელიც ტუჩებზე გადამატარა.
- აუჩ. როგორც ჩანს მართლა მოგენატრე.
- ოდესმე მომიტყუებიხარ?
ჩაიხითხითა და კისერში კოცნების დატოვება დაიწყო. თავი უკან გადავწიე. ფეხები გამაშლევინა და ჩემთან უფრო ახლოს მოიწია. ხელები მაიკაში შემიცურა. მე კი მას ზურგზე ფრჩხილები ჩავარჭვე. შემომხედა, გამიღიმა და მაიკა გამხადა. თვითონაც გაიხადა. ხელებს მთელ სხეულზე მისვამდა. ბოლოს ცალი ხელი ბიუსჰალტერში შემოაცურა და მკერდზე მომიჭირა. ისევ დავიკვნესე. შემდეგ ფეხები მის ტანზე მომახვევინა. მოკლე კაბაში ხელები შემოყო და საცვალი დაბლა დაქაჩა. თვითონაც ჩაიხადა შარვალი. ტუჩებზე მაკოცა. მისკენ მიმწია და ერთი დიდი ბიძგით შემოვიდა ჩემში. ვიკივლე. მართლა ძალიან მომნატრებია. ნელ-ნელა მოძრაობებს აჩქარებდა თან მკერდზე ხელს მიჭერდა და ჩემთან ერთად კვნესოდა.
- ლუი..._ დავიკივე და ორივე ორგაზმში გადავეშვით.
მაგიდაზე გადავწექი. ღრმად ვსუნთქავდი. ლუი ცოტახანი არაფერს აკეთებდა. უბრალოდ თეძოზე მეფერებოდა. ჩემი სხეულის დაგოკცვნა დაიწყო. ქვემოდან მოჰყვა და ზემოთ ამოვიდა.
- შესანიშნავი ხარ, ციცქნავ._ მითხრა და ვნებიანად მაკოცა. წამომაყენა ისე, რომ კოცნა არ შეუწყვიტავს. უფრო და უფრო აღრმავებდა. ბოლოს მომშორდა, რადგან სადაცაა ორივე უჰაერობით მოვკვდებოდით.
- შენც. როგორც ყოველთვის._ ვუთხარი სუნთქვა არეულმა.
- როგორც ყოველთვის_ გაიღიმა და გაიმეორა.
მომშორდა, შარვალი ამოიცვა. მეც ჩამოვხტი და მაიკა ავიღე. როცა ჩასაცმელად ვასწორებდი კარები იღება და ნაილი შემოდის, თან რაღაცას ლაპარაკობს და ხელში დიდი ყუთი უჭირავს. მაშინვე ავიფარე მაიკა მკერდზე და ლუის უკან ამოვეფარე.
- ნაილ, რამდენჯერ გითხარი დააკაკუნე-მეთქი!_ ვუყვირე და ლუის ზურგზე ავეკარი.
- მავიწყდება._ ამბობს ვითომ და შეკავებული სიცილით- ვხვდები რომ ცუდ დროს შემოვეხი... რომ ცოდნოდა რომ თქვენ...
- რა გინდა?_ დაუყვირა ლუიმ და გააწყვეტინა.
- არაფერი... უფროსწორად, დაბადების დღეს გილოცავ ლუი._ ნაილმა ყუთი ანუ საჩუქარი ლუის მიაწოდა. მე ისევ გაშეშებული ვიდექი.- ახლა წავალ და შეგიძლიათ გააგრძელოთ._ თქვა და სიცილით გავარდა გარეთ. სულელია ეს ბიჭი.
- არ ვიცოდი დაბადების დღე თუ გქონდა._ დავიწუწუნე და მაიკა ჩავიცვი.- რომ მცოდნოდა საჩუქარს გაგიკეთებდი.
- უკვე გამიკეთე საჩუქარი._ მითხრა და წელზე ხელები წელზე მომხვია.
სიცილი ამიტყდა. ის იყო უნდა ეკოცნა, რომ კარებში ისევ ვიღაც შემოდის. კარგით, რა?! რატომ არავინ არაფერს არ გვაცდის?!
- უი, ბოდიშით_ ლიამმა თვალები დაბლა დახარა. ვაიმე, რა საყვარელია. ძალიან ტკბილი და გულწრფელია.- უბრალოდ, მოლოცვა მინდოდა. ნაილმა მითხრა რომ არაფერს აკეთებდით და ამიტომ შემოვედი. მოვკლავ მაგ ბიჭს!_ ისევ დასჯილი ბავშვივით ლაპარაკობს. გამეღიმა. მივედი და ლოყაზე ვაკოცე. ორივე ჩემს კაბინეტში მარტო დავტოვე.
სამზარეულოში ჩავედი და თან ლუის საჩუქარზე ვფიქრობდი. მინდა რომ რამე განსაკუთრებული ვაჩუქო. თან მარკზე და სტეფანზე ვფიქრობ. ერთი თვეა მასზე არაფერი გვსმენია. ნეტავ რა მოუვიდათ? ან რამეს ხომ არ გეგმავენ?
სამზარეულოში შევდივარ და იქ მეგი მხვდება. ხელში დიდი ბურგერი უჭირავს და გენრიელად შეექცევა.
- რა იყო, რა სახე გაქვს?_ ამას ხომ ვერაფერს გამოაპარებ.
- არაფერი. მარკზე და სტეფანზე ვფიქრობ. ნეტავ სად არიან? თან დღეს ლუის დაბადების დღე ყოფილა.
- არ იცი? ისინი..._ გაჩუმდა.
- რა ისინი?_ მოცა მან რამე იცის?
- არაფერი არ იცოდითქო, რომ დღეს ლუის დაბადების დღე ჰქონდა?_ ნამდვილად თემა შეცვალა. კარგი, არაუშავს მაინც გავიგებ.
- არა_ ვიბუტები. მაცივარს ვაღებ და ფორთოხლის წვენს ვიღებ. როცა ვბრუნდები მეგი ხელიდან მაცლის და პირზე იყუდებს. პირდაღებული და გაბრაზებული ვუყურებ
- ეგ ჩემი იყო!_ ოდნავ ვუყვირი.
- ბოდიში. ძალიან მომინდა._ გამეკრიჭა. მის ყველა კბილს ვხედავ. ბრუნდება და ახლა პიცას უღებს ბოლოს.
უკნიდან ჩავეზუტე და ხელები მიცელზე შემოვხვიე.
- რას აკეთებ?_ მგონი ეს თქვა. პირი გამოყენილი აქვს.
- ამ ბოლო დროს ძალიან ბევრს ჭამ. შენ და ლიამმა რამე ხომ არ იმაიმუნეთ?_ ვეკითხები და მის მუცელზე თითები ავათამაშე. თან სიცილს ძლივს ვიკავებდი.
- რას ბოდიალობ_ ჩემკენ ბრუნდება- ჩვენ სულ ვმაიმუნობთ._ მიყხრა ღიმილით. ამაში ნამდვილად ვეთანხმები. წარბები მაღლა ავზიდე და ისე შევხედე. როცა გაანალიზა რა ვუთხარი თვალები გაუფართოვდა.
- გიჟი ხარ!_ დამიყვირა და სამზარეულოდან გავარდა. ორ წამში უკან ბრუნდება პიცას ხელს ავლებს, მიბღვერს და ისევ გადის.
მეღიმება. ნამდვილად ორსულადაა. ძალიან კარგი. არ გვაწყენს პატარა ანგელოზი. ისიც კარგია, რომ მეგი აქ გადმოვიყვანე საცხოვრებლად. თორემ მარტო ამხელა სახლში რა გაძლებდა. თანაც ახლა ლიამიც აქ არის. ლიამი თუ აქ არის ნაილიც და ჰარიც აქ არის ასე რომ მარტო არასდროს ვარ.
წვენი დავისხი და დავლიე. სამზარეულოში ლუი შემოდის.
- საღამოს სავახშმოდ მივდივართ._ უკნიდან ჩამეხუტა და ლოყაზე მაკოცა.
- ვინები?
- ყველანი._ გამიღიმა და გავიდა.
მაგარია ახლა რა ვქნა. რა ვაჩუქო? აუუუ არაფერი მომდის თავში. მოიცააა. ლუისთან მისაღებში გავდივარ.
- ლუ._ ვეძახი და მის წინ ვდგები.
- გისმენ.
- რომელ რესტორანში მივდივართ?
- რატომ მეკითხები?
- ისე. ხომ უნდა მოვემზადო._ დაეჭვებით მიყურებს, მაგრამ მაინც მეუბნება. მეც კმაყოფილი და გახარებული ჩემსა და ლუის ოთახში ავდივარ.
მობილურს ვიღებ და იმ რესტორანში ვრეკავ. შეკვეთას ვაძლევ. ახლა რა ჩავიცვა? მთელი კარადა გადმოვაწყვე, მაგრამ არაფერია. ოთახში მეგი შემოდის. დროული იყო.
- მეგი დამეხმარები არჩევაში?_ ვეკითხები და კაბებს ვაჩვენებ.
- მგონი მართალი ხარ._ ამას არ მოველოდი.
- რა? მართლა ორსულად ხარ?_ ვკითხე აღფრთოვანებით.
- მგონი. ზუსტად არ ვიცი.
- ხო და გაიგე.
- როგორ?
- საყიდლებზე მივდივართ._ ხელი დავავლე და ოთახიდან გავდივართ.
სახლიდან გასვლამდე ლუის მიცაძახე, რომ საყიდლებზე მივდიოდით. მანქანაში ჩავსხედით. მძღოლს ვუთხარი სადაც მივდიოდით და მანაც დაძრა მანქანა.
ლუის დაბიდუბი იქნება რამდენიმე თავი😊 და შეირგებენ😁 მერე რაც მოხდება ნახავთ😊💙 და ხო დირთების წერა არ მეხერხება😀💙
ასევე დავწერე ახალი ფიკი Fears ჩემი აზრით ძალიან კარგია და თუ სურვილი გექნებათ წაიკითხეთ😊 მადლობა დიდი❤
