Yıldızlı Sabah

3

Okul saat 9 da olmasına rağmen 6 da uyanıyorum ve böylelikle bana çok fazla zaman kalıyor fazla uyku bence zaman kaybı
Sabah kalk duş al kahvaltı hazırla bilgisayardan dizi aç ( muhtemelen house, the x files veya doctor who) kahvaltını al ve dizi izleyerek ye sonra kitap oku ve bugün okulda işlenilecek konulara çalış giyin dişlerini fırçala ve evden çık
Her sabah ki rutinim bu işte, rutinleri ve düzenli olmayı severim
Okula girer girmez başıma bir ağrı girdi okulu sevsemde gereksiz insanlara katlanmak zor oluyor ama sonra içimdeki farklı kişiliği ortaya çıkartarak bazı erkekleri gözlemlemeye bayılıyorum
Yavaşça yürüyerek sınıfıma gittim ve ders için gerekli olan kitapları çıkardıktan sonra insanları izlemeye başladım ve Erende kapının önünden geçerek yan sınıfa girdi ve bana öyle geldi sanırım büyük ihtimalle yanlış gördüm ama kapının önünden geçerken bana bakarak güldü büyük ihtimalle arkamda oturan kişiye gülmüştür diye düşündüm ve pek önemsemedim ama bana gülümsemiş olma ihtimali bile derse konsatre olamamama sebep oldu

Çantamı topladım montumu giydim ve sınıftan çıktım bugün hava güzel (-5 derece) olduğu için yürümeye karar verdim çevreyi izleyerek ve kulaklığımda bach dinleyerek ev yoluna koyuldum ama omzumda hissettiğim el buna engel oldu
Arkamı döndüğümde onu gördüm ve bana yine gülümsüyordu bu gülümsemeyi hafızama kazımak istiyordum hayatımda gördüğüm en güzel görüntü olabilirdi çünkü
"Nasılsın" dedi ve ben cevap veremedim sonra "beni duyuyo musun" dedi ve kulaklıklarımı çıkartıp " evet" dedim ama hala cevap veremiyordum ve o aynı gülümsemeyle tekrar "nasılsın" dedi ve sonunda cesaretimi toplayıp "iyiyim sen nasılsın" diyebildim
"Eve mi gidiyorsun"
"Evet"
"Sanırım evlerimiz aynı mahallede beraber gidelim mi?"
Benim evimi nerden biliyor ve neden beraber gidelim diyor bütün bu olanları anlamada zorluk çekiyordum ama tabiikde bu fırsatı kaçıramam
"Tamam" dedim
Ve beraber biraz sessizce yürüdük çevremizdeki insanlar garip bi şekilde bize bakıyordu pek alışkın olmadıkları bi görüntü olduğu içindir
"Bu arada benim adım Eren"
"Biliyorum"
"Nerden"
Bi bahane bulmalıydım ve aklıma gelen ilk şey
"Basketbol takımındasın"
"Evet ama senin basketbolla ilgilendiğini sanmıyorum"
"İlgilenmiyorum ama takımın en iyisimişsin bu yüzden adın çok konuşuluyor"
"Olabilir"
Ve yine aynı gülümseme artık yürüyecek gücü zor buluyorum
"Neden benimle konuşuyorsun?"
"İlgimi çektin"
"Neden ki?"
"Farklısın"
"Peki"
Ne diyeceğimi bilemez bir halde kalp atışım 125 iken (o sırada ölçtüm) hala nefes alıp yürümem büyük mucizeydi umarım rezil olmam diyerek ona baktım ve zaten onun bana baktığını gördüm
Büyük ihtimalle rezil olmuştum zaten ama bana bir şey demedi
"A sınıfındasın demi?"
"Evet"
"Özel sınıf ha, zekisin demek ki geçen sene robot yarışmasını kazanmıştın hatta"
Cevap vermedim
"Pek konuşmuyorsun sohbeti beğenmedin mi yoksa?"
Yanlış anlayıp benden uzaklaşmasını istemediğim için aceleyle cevap verdim
"Yok beğendim sadece diyecek bir şey bulamadım"
"Tamam" dedi gülerek
Yine uzun bi sessizliğin ardından
"İstersen telefon numaralarımızı verelim haberleşiriz"
"Olur"
Ve ben neler olduğuna anlam veremezken telefon numaralarımızı verdik bir kaç sokak ötede ise benim evime geldiğimiz için "görüşürüz" dedim o da "yarın görüşürüz" diyerek bana gülümsedi ve eve doğru gittim
Bu olanlarda neydi anlam vermekte zorlanıyordum neden benimle ilgileniyor gülüyordu yoksa hislerim karşılıklı mı

□|